نقش معماری در احیاء منابع طبیعی و شاخص های زیست محیطی پایدار

تاپیش از سال 1357، حفاظت محیط زیست منحصر به تاسیس پارک ها و بناهای ملی بوده است ولی پس از آن، توجه به مسایل زیست محیطی در تیوری بهبود یافت، تا حدی که حتی در قانون اساسی نیز به آن توجه گردید. اصل پنجاهم از قانون اساسی می گوید: در جمهوری اسلامی ایران، حفاظت محیط زیست که نسل امروز و نسل های بعد باید در آن حیات اجتماعی رو به رشدی داشته باشند، وظیفه عمومی تلقی می گردد. از این رو، فعالیت های اقتصادی و غیر آن که با آلودگی محیط زیست و یا تخریب غیر قابل جبران آن ملازمه پیدا کند، ممنوع است. همچنین عدم توجه به مسیله آلودگی هوا موجب شده تا در شهری مانند تهران که هم ردیف آلوده ترین شهرهای جهان است، علاوه بر به خطر افتادن جان انسان ها، در اثر باران های اسیدی، خاک نیز به شدت آلوده شده و از عمر مفید مصالح و بناها نیز کاسته شود. به هر حال کشور ما مانند بسیاری از نقاط دیگر جهان دچار مشکلات و بحران های زیست محیطی است و در این باره، احداث ساختمان های پایدار و سبز گام مهمی در جهت مقابله با این مشکلات است.

کلیدواژه ها:

انسان ، منابع طبیعی ، محیط زیست ، توسعه پایدار ، انرژی