تحلیل عدم قطعیت هیدروگراف جریان ورودی (مطالعه موردی: رودخانه سیمره)

سیل یکی از بلایای طبیعی است که همواره خسارات جانی و مالی را به جامعه وارد کرده است. سیل به طور ذاتی یک پدیده غیرقطعی است، که اطمینان و اعتبار سامانه های پیش بینی و هشدار سیل بدون در نظرگرفتن کامل منابع عدم قطعیت ،در سامانه های پیش بینی و هشدار نمی تواند تامین شود. هیدروگراف سیل در حوضه بالادست رودخانه ها، می تواند بیانگر خصوصیات منطقه باشد که با در نظرگرفتن عدم قطعیت دبی پیک سیلاب حوضه بالادست رودخانه ها، می توان عدم قطعیت هیدروگراف سیل جاری شده را به ازای دوره های بازگشت مختلف بررسی نمود. دراین پژوهش، آمار 49 سال سیلاب برای رودخانه سیمره گردآوری و سپس هیدروگراف شاخص رودخانه در محل ایستگاه هلیلان استخراج گردید. سپس 30 سری داده مصنوعی دبی پیک تولید شد و با استفاده از نرم افزار Easyfit برهرکدام از این سری های تولید شده بهترین توزیع برازش داده شد و دبی های با دوره بازگشت 2 و 5 و 10 و 25 و 50 و 100 ساله محاسبه گردید. در نهایت با ترکیب هیدروگراف شاخص و مقادیر مصنوعی دبی با دوره بازگشت مختلف، پهنای باند عدم قطعیت هیدروگراف سیل در دوره های بازگشت مختلف بدست آمد. نتایج نشان داد که بیش ترین دبی پیک پیش بینی شده برای دوره های بازگشت مختلف بین 2/1 تا 5/1 برابر دبی ثبت شده تاریخی در آن دوره بازگشت است و در حالت کلی میزان دبی بیشینه دوره های بازگشت متفاوت بین دو تا سه برابر دبی کمینه بود.

کلیدواژه ها:

تولید داده مصنوعی ، سیل ، هیدوگراف شاخص ، عدم قطعیت