بررسی ویژگی و هویت فضای هتروتوپیا در معماری

فضاهایی که به نحوی فضای زندگی ما را به چالش میکشند و یا زیر سوال می برند نه علمی مرتبط با اتوپیا یا آرمان شهر که علمی مبتنی بر هتروتوپیا، علم فضاهای کاملا دیگرگون، اما هتروتوپیا یا دگر مکان های مدرن بیشتر معطوف به جداسازی اشکال مختلف انحراف فضا میتواند به یک منطقه، مسافت، و بهویژه در ، فضا بسیار انتزاعیتر از مکان است ، هستند تا مشخص کردن دوره یا مرحلهای از زندگی مورد مفهوم هتروتوپیای فوکو، به یک دوره زمانی فضای دو روز دلالت داشته باشد. مکان اصطلاح ملموس تری است و به یک رخداد یا استفاده میشود که حسی از صمیمت یا سوژگی وجود دارد، ما نه در خلاء بلکه مکان تاریخ، چه واقعی چه خیالی اشاره دارد، زمانی از درون دامنهی متنوعی از چیدمان ها زندگی میکنیم. به نظر این فضاها برخلاف زمان، هنوز کاملا قداست زدایی نشدند و ممکن است در برگیرندهی دوگانه های قدسی شدهای هم چون عمومی/خصوصی، خانواده/جامعه، کار/فراغت و فرهنگی/ سودمند باشند، حتی اگر اما در مقابل اکتشافات پدیدار شناسانه فضای در بر گیرنده است که معنا می دهد و دگرگون می نماید انتزاع درون ،ناشناخته مانده باشند فضا را، این فضای بیرونی که ما در آن زندگی میکنیم، مجموعه روابطی است که با زمان تداخل دارد. فضایی که ما را از خودمان بیرون و در میان تمام این چیدمان ها مواردی وجود دارند که با تمام چیدمان های دیگر به شکل ، میکشد و زندگی ما در آنجا تحلیل میرود عجیبی وصل میشود. این اتصال به شکلی است که مجموعه روابطی که در دیگر چیدمان ها تعیین و بازنمایی شده، و بازتاب یافته را بی مکان کردن زمان برای یافتن هویت شخصی و ضد اوتوپیای جمعی فرد در فضای زندگی و ضمیمه ی ، معلق، خنثی یا معکوس میکند ادراکی او رسالت هتروتوپیا است.

کلیدواژه ها:

هتروتوپیا ، یوتوپیا ، فضا-زمان ، هویت ساکنان ، ادراک ، نا خودآگاه ، فرا واقع