بررسی تاثیر فرم محیط در افزایش حس دلبستگی کودکان به فضای آموزشی

معمار در هر پروژه ای با شناخت نیازهای مخاطب خود فضایی را طراحی میکند.در طراحی برای کودکان، فضا باید طوری طراحی شود که بتواند حس دلبستگی در کودکان را افزایش داده و نیازهای روحی و جسمی کودک را بر طرف کند و آنها را به رشد و تعالی برساند طراحی فضا برای کودک که با توجه به ویژگی های ذهنی، رفتاری و شناختی کودک و با به کارگیری رنگ ها و فرم های مناسب برای کودک طراحی شده باشد، می تواند مکان مناسبی را برای رشد و دلبستگی کودک فراهم کند. اگر حس دلبستگی به مکان برای کودکان زیاد باشد جذابیت فضا باعث شکوفایی و نشاط آنان خواهد شد .فرم ها در سنین کودکی برای کودک قابل توجه هستند، زیرا توانایی القا مفاهیم را برای او دارا می باشند. فرم و رنگ به عنوان عنصر تفکیک ناپذیری در طبیعت معماری تاثیر فراوانی بر دلبستگی و رفتار کودک دارد و حالات روانی و عاطفی آنان را به شدت تحت تاثیر قرار می دهد. این دو عنصر در کالبد معماری آموزشی انکارناپذیر است. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر میزان فرم ها بر دلبستگی کودکان به محیط آموزشی بود البته اهداف فرعی دیگری نیز از جمله شناخت عوامل موثر بر ایجاد حس دلبستگی درکودکان نسبت به فضا، و در آخر دست یافتن به فضایی با فرم های لذت بخش برای کودکان می باشد که احساس دلبستگی را در آنان افزایش دهد. در این مطالعه فرضیه های تحقیق عبارت بودند از : فرم ها در ایجاد دلبستگی به محیط تاثیر دارد، حس دلبستگی به مکان در رشد و پرورش کودکان نقش بسزایی دارد، رابطه معناداری بین فرم ها و افزایش حس دلبستگی وجود دارد. در این پژوهش از روش توصیفی – تحلیلی از نوع کیفی که به صورت کتابخانه ای، میدانی و تحلیلی در جمع آوری اطلاعات استفاده شده است. در این مطالعه بخشی از اطلاعات مورد نیاز از طریق بازدید از فضاهای کودکان به دست آمد و در نهایت جمع بندی و القای حس دلبستگی به محیط و تاثیر فرم ها در آن مورد بررسی قرار گرفت.

کلیدواژه ها:

روانشناسی فرم ها ، حس دلبستگی ، کودک ، فضای آموزشی