بررسی مفهوم شناسی معماری و شهرسازی در ادبیات فارسی

ادبیات فارسی یکی از غنی ترین دانش های بشری است که علاوه بر ایجاد و توسعه خط و زبان، در مفهوم سازی نیز سیر تکاملی دانشی شدن را به خوبی طی کرده است. مفهوم سازی در ادبیات فارسی به گونه ای توسعه یافته است که علاوه بر تولید ایده، موفق به ترکیب ایده نیز شده است. به بیان دیگر ادبیات فارسی علاوه بر تیوری پردازی، تیوری سازی هم داشته است و با پیوند متغییر های مفهومی در متدولوژی علمی از گرندد تیوری Grounded theory بهره برده است و از همین گرندد تیوری و از فکت های مفهومی، موفق به تیوری سازی و تیوری پردازی شده است. به همین دلیل علوم و دانش بیشماری از جمله دانش معماری در ادبیات فارسی قابل مطالعه و قابل بررسی است. پژوهش حاضر یک تحقیق کتابخانه ای و آرشیوی است و به روش فیش برداری و گرته برداری از دیدگاه معماری ویتروویویس و همچنین مفاهیم مصداقی معماری در دو اثر شاهنامه فردوسی و هفت پیکر نظامی گنجوی بررسی شده است. در این پژوهش، سعی شده است مفهوم سه گانه ویتروویوس ( ایستایی، کارکرد و زیبایی ) در شاهنامه فردوسی و هفت پیکر نظامی گنجوی واکاوی شود. اهداف پژوهشی این مقاله شامل بررسی دانش معماری در شاهنامه ی فردوسی، بررسی دانش معماری در هفت پیکر نظامی گنجوی و بررسی دانش معماری در طراحی مدل مفهومی در ادبیات فارسی می باشد.

کلیدواژه ها:

مفهوم شناسی ، معماری ، شهرسازی ، ادبیات