نگاه معمارانه به پدیده ی بی خانمانی

مسیله کارتن خوابی در تهران از سال 1382 با مرگ چند نفر از آنها در سرمای زمستان خیابان های تهران بعنوان یک معضل اجتماعی در عرصه عمومی مطرح شد. صرف نظر آمار و ارقام رسمی و تایید و تکذیب مسولان ،هر شهروند تهرانی در زندگی روزمره خود با پدیده کارتن خوابی بارها روبرو می شود. (سروستانی و همکاران، 1389). این مساله در مورد معماری به دلیل ارتباط نزدیک آن با طراحی محیط ساخته شده و به ویژه در قرن بیستم با توجه به توسعه ی جوامع انسانی و تغییر شیوه های زندگی و سکونت مردم و همچنین تجربیات نا کارآمد جوامع انسانی و تغییر شیوه های زندگی و سکونت مردم از اهمیت دوچندانی برخوردار شده است. با توجه به این روش اتخاذ شده (گراند تیوری) برای انجام این پژوهش، نظریه ها نه برای ساختن یک چارچوب نظری، بلکه آگاهی به این نظریه ها می تواند طی گردآوری داده ها به بالا بردن حساسیت نظری محقق کمک کند. مفاهیمی که در ادبیات پژوهش مطرح می شود به نوعی بیانگر اهمیت آنها در پژوهش است. در واقع تا آنجا که این مفاهیم مانع از خلاقیت و جستجوگری ذهن پژوهشگر نباشد، نمی توانند بیش از گردآوری داده ها نیز به عنوان، مفاهیم مهم مدنظر قرار گیرند. در نهایت، اگرچه هدف از تحلیل داده ها در این پژوهش، کشف و توصیف موضوع اصلی بر مبنای داده های گردآوری شده است اما بهره گیری و استفاده از نظریه ها و ادبیات پژوهش در فصل تحلیل داده ها نیز می تواند به عمق و غنای آن بیفزاید.

کلیدواژه ها:

کارتن خوابی ، معماری ، فضای شهری ، شهر تهران