شناسایی عوامل و ارائه راهبردهای توسعه ی پایدار اقتصادی در استان گیلان

برنامه ریزی منطقه ای با در نظر گرفتن امکانات و محدودیت های هر منطقه، رویکرد مهمی در توسعه کشور می باشد. رویه سال های اخیر در برنامه ریزی کشور نشان از کم توجهی به این راهبرد مهم دارد. استان گیلان که ظرفیت های فراوانی برای توسعه یافتگی دارد، از فقر و بیکاری فراوان رنج می برد و این عامل، دستیابی به سایر ابعاد توسعه را نیز محدود نموده است. این مقاله با در نظر گرفتن معیارهای پایداری به شناسایی عوامل اصلی توسعه اقتصادی در استان گیلان پرداخته و با معرفی توان ها و محدودیت های محیطی به ارایه راهبردها و سیاست هایی اجرایی می پردازد. لذا بعد از بیان مسایل مرتبط با توسعه اقتصادی پایدار به صورت نظری و سپس معرفی توان های محیطی و منطقه ای استان، با استفاده از تکنیک SWOT به تحلیل و ارزیابی مسایل پرداخته ایم. نتایج نشان می دهد وزن نسبی مزیت ها و فرصت های گیلان( 6٫281 ) برای رسیدن به توسعه پایدار اقتصادی برتری آشکاری نسبت به وزن تهدیدها و نقاط ضعف ( 2, 577) دارد. منابع خاک و آب مناسب و نزدیکی به پایتخت با کسب نمره ( 00156) بالاترین نقطه قوت استان از لحاظ معیارهای منطقه ای برای رسیدن به توسعه اقتصادی پایدار می باشد، مهم ترین نقطه فرصت گیلان نیز افزایش تعداد واحدهای صنعتی مناسب با اقلیم با کسب نمره ( 0٫188) برآورد گردید. مهمترین نقطه ضعف استان با نمره ( 0٫066) امکان وقوع سیل، زلزله و رانش در استان و تخریب فراوان سازه های آبی (سدها، کانال های زمینی و هوایی انتقال آب بوده است. بزرگترین تهدید استان برای رسیدن به توسعه پایدار اقتصادی خالی شدن روستاها از سکنه می باشد. در پایان، 10 راهبرد رقابتی - تهاجمی، 21 راهبرد تنوع، 15 راهبرد بازنگری و 4 راهبرد تدافعی ارائه گردید.

کلیدواژه ها:

توسعه اقتصادی ، پایداری ، گیلان ، منطقه