بررسی تاثیر استفاده از نانو ذرات دی اکسیدتیتانیوم (TiO2) بر خاصیت خودتمیزشوندگی و آلودگی زدایی از سطوح سنگ، آجر و بتن

نانو ذرات دی اکسیدتیتانیوم (TiO2) از جمله موادی هستند که به دلیل خاصیت فوتوکاتالیستی میتوانند آلودگیهای آلی را تجزیه کنند. هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر نانو دیاکسیدتیتانیوم (TiO2) بر خودتمیزشوندگی و آلودگیزدایی از سطوح سنگ، آجر و بتن می باشد. بدین منظور محلول نانو TiO2 تهیه شد و بر روی نمونه های آجرنما پوشش داده شد. آزمایشات خودتمیزشوندگی، مقاومت چسبندگی و مقاومت در برابر ضربه برروی سطوح انجام شد. نتایج بدست امده نشان داد که پوشش حاوی نانو ذرات Tio2 میتواند جوهرمتیل بلو یا متیل اورانژ با غلظت 0/5میلیگرم در یک لیتر آب را که بر روی سطوح ریخته شده بود را در کمتر از یک ساعت از روی سطح پاک نماید. آزمایش خودتمیزشوندگی تا 50 بار تکرار شد؛ پس از 50 بار سیکل ریختن جوهر و تمیز شدن، پوشش همچنان خاصیت خودتمیزشوندگی را حفظ نمود. بر روی سطوح پوشش داده شده همچنین محلول دوده ی کربن که محتوی 2گرم دوده در یک لیتر آب بود، ریخته شد. دوده ی ریخته شده نیز پس از گذشت 45روز کاملا تجزیه و از روی سطوح محو شد. نتایج آزمایشات همچنین نشان داد که میزان چسبندگی محلول نانو پس از خشک شدن برروی سطح 5A بود که چسبندگی بالائی میباشد. پوشش همچنین مقاومت ضربهای خوبی در برابر ضربهی ناشی از گلوله 0/9کیلوگرم در فاصله 75سانتیمتر داشت.

کلیدواژه ها:

دی اکسیدتیتانیوم ، فوتوکاتالیست ، خودتمیزشوندگی ، جوهر ، دوده کربن.