اثربخشی حضور فضاهای مفصلی بر ارتقاء سطح خلاقیت دانش آموزان در مدارس دوره ابتدایی

خلاقیت را میتوان یکی از مهم ترین پدیده های روان شناختی بشر برشمرد. ازآنجاکه محیط نقش مهمی در رفتار کودک دارد، مدرسه جزء اولین محیط هایی است که او را تحت تاثیر قرار می دهد. یکی از ظرفیتهای مغفول در تربیت و تعلیم کودکان، فضای آموزشی مناسب آنها و تاثیر کیفیت فضای معماری شده در پرورش خلاقیت آنهاست. هدف از انجام این پژوهش رسیدن به فضای آموزشی مطلوب با استفاده از حضور فضاهای مفصلی و تاثیر آن بر خلاقیت دانش آموزان در مدارس دوره ابتدایی است. روش انجام این تحقیق ازنظر ماهیت در نوع ترکیبی قرار دارد. جمع آوری داده ها در مرحله نخست با روش کتابخانه ای و سپس میزان اثرگذاری هر یک از عوامل ایجادکننده خلاقیت در فضای مفصل توسط پرسشنامه و با استفاده از نرم افزار spss مورد تحلیل قرار گرفت. جامعه آماری به صورت تصادفی شامل 320 دانش آموز از سه مدرسه ابتدایی دخترانه دوره دوم در منطقه 22 شهر تهران بوده است. یافته ها نشان میدهد که با 95 درصد اطمینان میتوان گفت استفاده از عوامل سه گانه ی خلاقیت آفرینی فضای مفاصل )عوامل کالبدی، عوامل محیطی و عوامل ادراکی(، بر تعلق آفرینی فضای مدارس دانش آموزان دختر مقطع ابتدایی تاثیر معناداری دارد. درنتیجه میتوان گفت حضور فضاهای مفصلی در مدارس موجب ارتقا سطح خلاقیت دانش آموزان شده و محیطی مناسب برای رشد اجتماعی کودک فراهم میآورد تا خود را متعلق به آن فضا بداند.

کلیدواژه ها:

خلاقیت ، مفاصل در معماری ، کودک ، مدرسه