مقایسه عملکردی کنترل فازی و بهینه خطی کلاسیک در میراگر جرمی هماهنگ شده فعال

کنترل سازه یکی از روشهای موجود برای کنترل خرابی سازه ها می باشد که دارای الگوریتمهای کنترل متنوعی برای استفاده در سیستمهای کنترل فعال است. در این پژوهش به بررسی و مقایسه تاثیر دو الگوریتم کنترلی فازی و بهینه خطی کلاسیک با استفاده از میراگر جرمی هماهنگ شده و تحت 4 نوع رکورد با ماهیت متفاوت اعم از حوزه نزدیک و دور از گسل پرداخته میشود. مدل مورد نظر سازهای 10 طبقه بوده که در محیط متلب بصورت برشی مدل گردیده است. در این مطالعه برای کنترل فازی از سیستم استنتاج ممدانی و الگوریتم فراکاوشی ازدحام ذرات نیز استفاده شده است. پاسخ های سازه در سه حالت کنترل نشده، کنترل شده بصورت غیرفعال و کنترل شده بصورت فعال با هر دو الگوریتم ارائه گردیده و در ادامه تاثیر هر یک از رکوردهای حوزه نزدیک و دور از گسل بررسی شده است. نتایج حاصله نشان از عملکرد مناسب کنترل فازی در مقایسه با کنترل بهینه خطی کلاسیک در طبقات بالاتر میباشد.

کلیدواژه ها:

کنترل فعال ، کنترل فازی ، کنترل بهینه خطی کلاسیک ، میراگر جرمی هماهنگ شده ، رکورد حوزه نزدیک