نگرشها و اصول (توسعه پایدار زیست محیطی) در حوزه معماری

مفهوم توسعه پایدار به طور رسمی توسط کمیسیون برانت لند در سال 1987 وارد حوزه ادبیات عمومی شده است. بر اساس این مفهوم، توسعه پایدار دارای سه شاخه اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی میباشد. یکی از مهمترین اهداف توسعه پایدار، حفظ طبیعت و اصلاح نگاه به آن است و تجلی توسعه پایدار در حوزه محیط ساخته شده، معماری پایدار نامیده میشود.ازآنجاییکه تحولات و پیشرفتهای چند دهه اخیر در توسعه علوم موجب رشد سریع جمعیت جهان شده است و پیامدهای ناخوشایندی نیز برای محیطزیست داشته است و فعالیتهای مربوط به ساخت وساز چهل درصد از منابع انرژی جوامع را مصرف میکند و به همین نسبت نیز در آلودگی زیست محیطی سهیم است. با توجه به اهداف معماری پایدار، با شناخت نگرشها و اصول آن، میتوان در هدایت پیشرفتهای این عرصه و انطباق آنها با ظرفیت های طبیعی تلاش کرد. در این میان نقش معماران انکارناپذیر است. ازاینرو آنچه در این پژوهش موردتوجه قرارگرفته است نگرشها و اصول توسعه پایدار زیست محیطی در حوزه معماری می باشد . که درنتیجه مواردی چون حفظ انرژی در ساختمان، هماهنگی با اقلیم، کاهش استفاده از منابع جدید، برآوردن نیازهای ساکنان، هماهنگی با سایت پروژه و راهکارهای دیگری برای طراحی پایدار موردبررسی قرارگرفته است. روش تحقیق در این پژوهش به صورت توصیفی - تحلیل بوده و گردآوری اطلاعات موردنیاز پژوهش از طریق مستندات کتابخانه ای صورت گرفته است.

کلیدواژه ها:

پایداری ، توسعه پایدار ، معماری پایدار ، محیط زیست.