چگونگی بکارگیری مفاهیم اسلامی در معماری اسلامی (مطالعه موردی مسجد شیخ لطف الله)

تحقیقات گوناگونی در تبیین معماری اسلامی ارایه شده اند که اغلب جنبه های مادی و ظاهری موضوع را مورد توجه قرار داده اند لذا ماهیت این معماری گنگ و مبهم باقی مانده است. برای آشنایی و موانست با روح کلی یک هنر و معماری چاره ای جز آشنایی با معتقدات و باورهای کسانی که این آثار حاصل تراوش طبع آنهاست، نیست. لذا مطالعه مبانی نظری فرم و قالبی که در معماری اسلامی مطرح است ضروری به نظر میرسد. سوال اینست که آیا مفاهیم بکار گرفته شده توسط معمار مسلمان همسو و هم مفهوم با منبع اصلی الهام مورد نظر اسلام است به راستی معماریای که از آن به عنوان معماری اسلامی یاد میشود چه برداشت هایی از مفاهیم اسلامی داشته است و چگونه آنها را به کار گرفته است. فرضیه ما بر این است که در جای جای عناصر بناهایی که بعد از ورود اسلام شکل گرفته اند تفکری مبتنی بر روح اسلام جاری بوده است و سعی معمار همواره بر این بوده تا از طرق مختلف آنرا به کار گرفته و ظاهر سازد. این تحقیق از نوع بنیادی است و پیشنهاد آن رویکرد حکمی به معماری اسلامی است و نگارنده در این مقاله با بهره گیری از روش توصیفی به بررسی تطابقات مفهوم اسلام با معماری نامیده شده با این نام پرداخته است. نگارنده در این تحقیق به این نتیجه رسیده که در ضمیر سازندگان این بنا این افکار و اعتقادات بوده و بر اساس چنین نگرشی هدف طراح از ساختن بنا و فضاسازی پدید آوردن همین روح یا بیان خالص است.

کلیدواژه ها:

نور ، ماهیت ، نظم ، روح ، مسجد شیخ لطف الله