طراحی فضاهای مبتنی بر عدالت اجتماعی، با رویکرد شهرعدالت محور (نمونه مورد مطالعه، شهر تهران و زوریخ)

احساس رضایت مندی در انسانها، زمانی محقق میشود که در شهر و فضای اطراف خود علاوه بر ظواهر و نمودهای زیبایی شناسی، دیگر نیازهایشان از قبیل تعاملات اجتماعی و فرهنگی و اقتصادی و البته زیستی پیش بینی و لحاظ شده باشد. به بیانی دیگر، زیبایی شهر باید با خواسته های شهروندان آن نیز هماهنگی داشته و آنها را به محیطی که زندگی می کنند علاقه مند سازد. در دنیای امروز فضای زیست انسان در کلان شهرها دچار آشفتگی هایی که ناشی از کم توجهی به مسائلی چون زیبایی شناسی محیط و روانشناسی محیط و نیز تعاملات اجتماعی و... شده است. افراد در یک جامعه شهری به فضاهایی نیاز دارند که پاسخگوی تمام احتیاجاتشان باشد، و در کل در آن فضا احساس امنیت، آرامش و حس رضایت مندی داشته باشند. عدم توجه به این مهم نتایج نامطلوبی مانند خستگی، پرخاشگری و... را به دنبال خواهدداشت. از نظر عوامل فیزیکی محیط و نیز مناسبسازی فضاهای شهری برای اقشار خاص و زیباسازی شهری در سالهای اخیر مباحثی مطرح شده و خوشبختانه گام های اولیه نیز تا حدودی برداشته شده. اما نیاز به طراحی های مناسب و قابل اجرا، با پیگیری و جدیت بیشتری احساس میشود . پژوهش حاضر با تکیه بر مطالعات میدانی و اسنادی به بررسی یافته هایی در خصوص چگونگی طراحی فضاهای مبتنی بر عدالت اجتماعی ( نمونه مورد مطالعه، شهرتهران و زوریخ) پرداخته و نیز به مطالعه نمونه های کشورهای دیگر و دسته بندی الگوهای به کار رفته، اقدام نموده است. میتوان از تجزیه و تحلیل مطالب به این نتیجه رسید که شهری دلپذیر است که فضاهای پیرامونی آن قابلیت حس رضایت بصری و البته ایجاد تعاملات اجتماعی و نیز امنیت در محیط و... را داشته باشد تا در شهروندان حس تعلق خاطر و رضایتمندی ایجاد نماید.

کلیدواژه ها:

کنش های اجتماعی ، عدالت اجتماعی ، سکونتگاه ، معماری شهر ، مناسب سازی فضای شهری