طراحی شهری و دموکراسی؛ لزوم فضای شهری دموکراتیک

معمولا از صفاتی مانند پایدار و قابل زندگی و این اواخر منعطف ، سبز و هوشمند در توصیف شهرها، استفاده می کنیم تانشان دهیم نمونه شهرسازی ایده آل برای ساکنان چگونه است .ما رویاهای مان را برای آرمان شهری که تصویر کرده ایم، با خودآگاهی، خودکفایی، خودترمیمی، هم ساز با اقلیم و شهری عادلانه برای همگان، گسترش می دهیم؛ اما این شهر قابل زندگی، پایدار، سبز و هوشمند، دقیقا برای چه کسانی و به چه قیمتی و متعلق به کی این فضاهای شهرها هستند که بیشترین برخورد های متقابل میان افراد در آن به وقوع می انجامد و مکانی است که تمامی مردم به آنها دسترسی فیزیکی و بصری دارند. در این مورد باختین، هابرماس و آرنت معتقدند که سیاست به طور کامل محل گفتگو و گفتمان است که بعد مکانی آن فضای عمومی و شهری است در واقع فضای عمومی به مثابه مکان دموکراسی تلقی میگردد . رویکرد دموکراسی شهری که مهمترین عناصر آن مشارکت، برابری، آزادی و همه شمول بودن فضاهای شهری است تعادلی مابین علم متخصصان و نیرو و اطلاعات مردم برای ایجاد بستری برای تولید شهروند فعال و مسئول در برابر مکانی که در آن زندگی میکند، شکل گرفته است. این مقاله به منظور نشان دادن اهمیت دموکراتیک بودن فضای شهری انجام گردیده است و برای رسیدن به مولفههای مفاهیم دموکراسی، فضای شهری و ارتباط این دو از مطالعات کتابخانه ای بهره گرفته شده است. در انتها مفاهیم مترتب به دموکراتیک بودن فضای شهری ارایه گردیده است.

کلیدواژه ها:

طراحی شهری ، دموکراسی ، فضای شهری ، فضای شهری دموکراتیک