سنجش کارایی سامانه حمل و نقل همگانی با استفاده از معیار دسترسی پذیری (مطالعه موردی: اتوبوسرانی شهر بجنورد)

حمل ونقل و سفرهای درون شهری دارای تاثیرات قابل توجهی بر الگوی زندگی و تعاملات اجتماعی شهروندان هستند. باتوجه به اهمیت حمل ونقل درون شهری و در نظر گرفتن مزایای حمل ونقل عمومی، این تحقیق در راستای سنجش کارایی سامانه حمل و نقل همگانی با استفاده از معیار دسترسی پذیری در شهر بجنورد انجام شده است. در این راستا، پارامترهای ساعات کار خطوط، فراوانی اتوبوس و ناحیه تحت پوشش مد نظر قرار گرفته اند. روش مورد استفاده پژوهش توصیفی - تحلیلی بوده و دارای ماهیتی کاربردی است. همچنین به منظورشناسایی وضعیت کنونی سیستم حمل ونقل عمومی، از داده های شهرداری و سازمان اتوبوسرانی در کنار مطالعه ی ادبیات موضوع و برداشتهای میدانی استفاده شده است. در نهایت پیشنهادات کاربردی براساس ارزیابی ها طرح گردید. نتایج نشان داد که ساعات فعالیت خطوط اتوبوسرانی بجنورد، در سطح سرویس مطلوبی قرار دارد. در مسیرهای گلستان شهر- میدان مادر، میدان کارگر – ویلاشهر و میدان کارگر - پلیس راه بیشترین سرفاصله زمانی وجود دارد؛ اما چون تراکم جمعیتی در آن نواحی کم است و اختصاص ناوگانهای جدید به این مسیرها صرفه اقتصادی ندارد، بهتر است در ایستگاه های موجود، زمان دقیق رسیدن اتوبوس درج شود تا مسافران طبق زمانحضور اتوبوس در ایستگاه، برنامه ی سفر خود را تنظیم کرده و اتلاف وقت نداشته باشند. همچنین بررسی ها نشان داد که تمامی سطح شهر بجنورد تحت پوشش خدمات اتوبوسرانی بوده و هیچ نقطه ای در شهر وجود ندارد که دارای فاصله ای بیش از 400 متر از نزدیکترین ایستگاه اتوبوس باشد.

کلیدواژه ها:

کارایی ، دسترسی پذیری ، حمل ونقل همگانی ، اتوبوسرانی ، بجنورد