بررسی تاثیر بافت و ماهیت شیمیایی خاک در استحکام بخشی اندود کاه گل مورد استفاده در مرمت بناهای تاریخی

استفاده از خاک و مصالح خاکی، به دلیل فراوانی و سهولت دسترسی به آن در بیشتر مناطق جهان به ویژه در نواحی گرم و خشک از گذشته های دور تا کنون، رایج بوده است. در ایران نیز، استفاده از مصالح خاکی، بخشی از فرهنگ و هویت معماری ما را تشکیل داده است. در میان مصالح مختلف خاکی، کاهگل یکی از قدیمی ترین ملاتها و اندودهای سنتی است که از گذشته تا کنون برای عایق بندی پشت بام و نمای بناها در مقابل رطوبت و بارندگی استفاده شده است. بررسی پژوهش های انجام شده در این حوزه، گویای آن است که در تمامی آنها، به ویژه مطالعاتی که در زمینه بهبود خواص خاک و مصالح خاکی به منظور به کار گیری آن ها در معماری ، حفاظت و مرمت بناهای تاریخی خشت و گلی انجام شده است، اغلب، تاثیر ماده افزودنی، میزان استفاده از آن، مورد بررسی و مطالعه قرار گرفته و آنچه که در این میان از آن غفلت شده است، اهمیت فوق العاده انتخاب خاک مورداستفاده و ترکیبات به کار رفته در آن است.بررسی حاضر در قالب یک پژوهش کمی و به شیوه ی تجربی انجام شده و روش انجام پژوهش مبتنی بر مطالعات میدانی و کتابخانه ای، بررسی های محیطی و روش تجربی- آزمایشگاهی است. برای دست یابی به این هدف، پس از انتخاب 30 منطقه ی مختلف از جنوب غربی ایران و تعیین بافت خاک با روش هیرومتر، درصد کربنات کلسیم معادل( آهک ) با روش کلسیمتر فشاری و میزان شوری با روش رودز و تجزیه و تحلیل نتایج به دست آمده، مطلوب ترین منطقه از ذخایر خاک رس برای کارایی بهتر در اندود کاه گلی تعیین شد.

کلیدواژه ها:

معماری خاکی ، بافت خاک ، ماهیت شیمیایی خاک ، استحکام بخشی ، اندود کاه گل.