آسیب شناسی گردشگری در ایران

گردشگری هم اکنون در جهان به عنوان صنعتی کارآفرین ودرآمدزا جای خود را باز کرده و در برخی از کشورها که ازمواهب طبیعی ومعادن وذخایرمناسبی برخوردارنیستندبه عنوان اصلی ترین منبع درآمدکشورموردتوجه قرارگرفته ومهمترین ودردسترس ترین عامل تولیدفرصت های شغلی به شمارمی رود.گردشگری شامل حوزه های مختلفی از جمله گردشگری ورزشی ، علمی وسلامت است. اما از مقوله مورد توجه در این مقاله اکوتوریسم یا بوم گردشگری ایران است که ریشه در طبیعت ومحیط های باز دارد. کشورایران در بخش اکوتوریسم دارای ظرفیت های طبیعی اقلیمی مختلف، آبشارها وجنگل های گوناگوناست که در صورت استفاده بهینه از آنها می توان ضمن ایجاد زمینه های فراوان اشتغال، درآمد سرشاری نیز کسب کرد . اما مسیما این کار بدون شناسایی عوامل تاثیرگذار، برنامه ریزی و مدیریت استراتژیک امکان پذیر نخواهد بود. بر این اساس دراینمقاله سعی شده باتوجه به قابییت های بالقوه ایران درزمینه گردشگری، ضمن بررسی موانع فرهنگی قانونی وسازمانی ،زیست محیطی،اقتصادی وروحی روانی ومزیت های گردشگری وبررسی وض موجودگردشگری ایران به ارائه راهکارهایی در زمینه بر طرف کردن این موان وآسیب ها ناهماهنگی وعدم همکاری بین سازمانها ، تصیویر غیرصحیح از ایران در مجامع جهانی ، فقدان پایگاه آماری، ضرورت ایجاد وزارتخانه گردشگری، آمار کم گردشگر خارجی در مقایسه با جمعییت 77 میلیونی ایران بپردازیم.با توجه به نوع و ماهیت مسئله، اهداف پژوهش که باید در آن، وجود یا عدم وجود ارتباط بین متغیرها فقدان فرهنگ گردشگرپذیری، ضعف بازاریابی، کمبود نیروی انسانی متخصص و مجرب و ضعف زیرساخت های لازم و توسعه نیافتگی در ایران مشخص شود، از روش تحلیلی-توصیفی واسنادی استفاده شده است .

کلیدواژه ها:

آسیب شناسی ، اکوتوریسم ، صنعتی کارآفرین ، گردشگری