بررسی تاثیر تیدیازرون و اسید سالیسیلیک بر میزان رنگیزه ها و ماندگاری درگل شاخه بریده آلسترومریا رقم مدنا

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر تیدیازورن و اسید سالیسسلیک بر ماندگاری و میزان رنگیزه ها در گل های شاخه بریده آلسترومریا رقم مدنا انجام گرفت. این آزمایش بصورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی با دو فاکتور تیدیازورون0و10و20و50 میکرومولار و اسیدسالیسیلیک صفرو100و200و300 میلی گرم درلیتر درسه تکرار و48پلات اجرا شد. در این آزمایش صفاتی نظیر عمرگلجایی، کلروفیل کل، کاروتنوئید برگ، کاروتنوئید و آنتوسیانین گلبرگ مورد ارزیابی قرار گرفت. بر اساس نتایج آزمایش تاثیر معنی دار تیمارهای تیدیازورن و اسید سالیسیلیک بر عمرگلجایی در سطح آماری 1 درصد و بر کلروفیل کل، کاروتنوئید برگ و گلبرگ در سطح 5 درصد مشاهده شد. همچنین با کاربرد تیمارهای فوق بر روی آنتوسیانین گلبرگ تاثیر معنی داری حاصل نشد. بیشترین عمرگلجایی 16/78روز درتیمار توام تیدیازورون با غلظت 20 میکرومولار به همراه اسید سالیسیلیک 200 میلی گرم در لیتر مشاهده شد. بنابراین می توان تیدیازورون و اسیدسالیسیلیک را به دلیل خاصیت سیتوکینینی و آنتی اکسیدانی بعنوان ترکیبات موثر در جهت بهبود کیفیت و ماندگاری گل های بریده آلسترومریا معرفی کرد.

کلیدواژه ها:

اسید سالیسیلیک ، تیدیازورون ، کاروتنوئید ، آنتوسیانین