مقایسه برخی ترکیبات آنتی اکسیدانی ژنوتیپ های برتر بابونه تحت سطوح مختلف شوری

بابونهMatricariarecutita L. ازتیره کاسنی Astraceae در تمام فارماکوپههای معتبر به عنوان یک گیاه دارویی معرفی شده و خواص درمانی زیادی از جمله؛ ضدتورم، آرامبخش و ضدعفونی کنندگی دارد. شوری خاک یا آب یکی از تنشهای اصلی و از مهمترین موانع محدود کننده تولید محصولات کشاورزی در مناطق خشک و نیمهخشک است و می تواند باعث تغییراتی در ویژگیهای مورفولوژیکی، فیزیولوژیکی و متابولیسم گیاه شود. این پژوهش بهمنظور بررسی ترکیبات آنتی اکسیدانی در سه ژنوتیپ برتر بابونه تحت اثر سطوح مختلف شوری در مزرعه مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی اصفهان بهصورت اسپیلت پلات در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار و دو فاکتور شوری وژنوتیپ طی سال زراعی91-92 اجرا گردید. فاکتور اصلی شامل سطوح شوری شاهد 6و9و12 دسی زیمنسبرمتر وفاکتور فرعی شامل ژنوتیپهای اصفهان، اهواز و شیراز بود. نتایج این پژوهش نشان داد که درصد فلاونوئید برگ و ترکیبات فنلی برگ در اثر برهم کنش شوری و ژنوتیپ تفاوت معنی داری نداشتند ولیکن درصد فلاونوئید گل در اثر برهم کنش شوری و ژنوتیپ در سطح احتمال 1 درصد معنی دار شد. میزان فلاونوئید گل، به عنوان مادهموثره بابونه جز ترکیبات مهم به جهت مصارف دارویی میباشد، که ژنوتیپ اصفهان در تیمارهای 6 و 9 دسیزیمنسبرمتر، ژنوتیپ اهواز در تنش شوری 12 دسیزیمنسبرمتر و ژنوتیپ شیراز در تیمار شاهد بیشترین میزان را نشان دادند و میتوان بیان کرد، در مناطق با آب آبیاری شور از ژنوتیپ اهواز و بعد از آن ژنوتیپ اصفهان را به منظور تولید بیشتر مادهموثره پرورش داد، در حالیکه ژنوتیپ شیراز در چنین شرایطی کاهش مادهموثره فلاونوئید را دارد. در نهایت میتوان اظهار داشت که هر سه ژنوتیپ مورد بررسی به تنش شوری مقاوم بودند

کلیدواژه ها:

بابونه ، تنش شوری ، ترکیبات فنلی ، فلاونوئید