بررسی روند تخصص گرایی و تمرکز فضایی کاربری های اراضی شهری نمونه موردی شهر سنندج

سنندج شهری است که روند گسترش فیزیکی و ساختار فضایی را در طی چهار قرن گذشته پشت سر گذاشته و در طی این دوره تحت تاثیر عوامل مختلف اقتصادی، طبیعی، اجتماعی، سیاسی، اداری، فنی وحقوقی با تحولات فضایی زیادی روبرو بوده است. هدف این مقاله بررسی نحوه تغییرات کاربری های اراضی در مناطق مختلف شهر سنندج در طی دهههای اخیر و همچنین ارزیابی روند پیشبینی تغییرات کاربریهای زمین در طرح جامع پیشنهادی شهر می باشد. در این پژوهش که بصورت توصیفی و تحلیلی می باشد به کمک روشهای آماری و مدل کاربردی LQ ،چگونگی و میزان تمرکز فضایی کاربریهای اراضی شهری در سنندج مورد بررسی قرار گرفته است. همچنین از نرم افزار Arc View و Arc GIS برای ترسیم نقشه های مورد نیاز استفاده شده است. نتایج تحقیق بیانگر گرایش برخی از فعالیت ها و کاربری های اراضی شهری در طرحهای توسعه شهری در سنندج، به سوی قطبی شدن و یا تخصص گرایی و تمرکز در مکان های خاصی از شهر می باشد که با الگوهای قطاعی و چند هسته ای مطابقت زیادی دارد

کلیدواژه ها:

تمرکزگرایی فضایی ، کاربری اراضی ، مدل LQ ، شهر سنندج