روشی برای تحلیل فضایی ریسک پذیری توسعه های شهری بر اساس محدودیت های طبیعی

توسعه و عمران در مناطق مختلف شهری، روستایی و صنعتی که در بستر طبیعی جای گرفتهاند همواره نیازمند مطالعه دقیق ویژگیهای طبیعی است. در این خصوص بررسیهای ژئومورفولوژی خود به تنهایی آشکار کننده بسیاری از مخاطرات و تنگناهای طبیعی موجود در راه توسعه میباشد و این موضوع ناشی از متدولوژی نگرش سیستمی است که در مطالعات ژئومورفولوژی مناطق جغرافیایی مورد استفاده قرارمی- گیرد.با توجه به اینکه شهرنشینی در غالب مناطق مختلف کشور روندی مثبت یافته و در نتیجه توسعه فیزیکی آنرا در پی داشته، این امر به دلیل محدودیت توسعه فیزیکی شهر منجر به افت کیفیت زندگی شهری از نظر آسایش، ایمنی و زیبایی شده است. همچنین حاکمیت تنوع گستردهای از شرایط طبیعی باعث شده که در این بین نحوه تقابل این شرایط با یکدیگر و نیز با محیط انسانی، مخاطرات بیشماری را در برابر توسعه فیزیکی شهر در پی داشته است . در این مقاله اجزای یک سیتم جامع برای تحلیل فضایی در ریسک پذیری توسعه های شهری با توجه به محدودیت های طبیعی مورد بررسی قرار داده شده است که انتظار می رود با رعایت و بررسی هر یک ازین جنبه ها بتوانیم به یک روش امید وارکننده برای افزایش اطمینان در توسعه های شهری برسیم.

کلیدواژه ها:

ژئومورفولوژی ، توسعه ، ریسک پذیری ، مخاطرات