ارزیابی کارایی مدلهای خطی و غیرخطی در مدلبندی و پیشبینی پارامترهای هواشناسی در مقیاس ساعتی

مدلسازی سری زمانی ابزاری قدرتمند در خصوص طراحی، مدیریت و تصمیمگیری در رابطه با منابع آب است و عموما بهمنظور پیشبینی دادههای هیدرولوژیک به کار گرفته میشود. اهمیت این مدلها در زمینه منابع آب، لزوم انتخاب مناسب آنها توسط هیدرولوژیستها را دو چندان میکند. بر این اساس، تحقیق حاضر با هدف بررسی قابلیت مدلهای خطی ) AR و ARMA ( و غیرخطی ) BL ( در مدلبندی و پیشبینی پارامترهای تبخیر و تعرق، دما، رطوبت نسبی وسرعت باد انجام یافت. بدین منظور، از پارامترهای ساعتی دما، رطوبتنسبی و سرعت باد ایستگاه قزوین به همراه مقادیر تبخیر و تعرق آن که توسط معادله پنمن مانتیث فائو 56 حاصل شد، استفاده گردید. توسط دادههای پیشپردازش شده، واسنجی و صحتسنجی مدلهای مربوطه صورت گرفت. نتایج شاخصهای آماری قابلیت مدلهای سری زمانی را درپیشبینی پارامترهایی چون تبخیر و تعرق، دما و رطوبت نسبی در ایستگاه مربوطه نشان داد. نتایج آزمون دایبلد و ماریانو جهت بیان وجود تفاوت معنیدار بین مدلهای کاربردی در صورت مقایسه آنها به صورت دو به دو نیز نشان داد که گاهی اختلاف بین مدلها معنیدار بوده و باید همه مدلها تواما مورد ارزیابی قرار گیرند

کلیدواژه ها:

آزمون دایبلد و ماریانو ، مدل خطی ، مدل سری زمانی ، مدل غیرخطی ، مقیاس ساعتی