ارزیابی آسایش انسانی با توجه به شاخص های زیست اقلیمی ( مطالعه موردی: شهرستان تبریز )

امروزه مطالعات و بررسی های بیوکلیمای انسانی، پایه و اساس برنامه ریزی های شهری، عمرانی، سکونتگاهی، معماری و از همه ی این ها مهم تر گردشگری است و نتایج به دست آمده از این پژوهش ها می تواند در توسعه ی سکونتگاه ها و ایجاد اشتغال بهره برداری شود. در این مقاله سعی شده است آسایش، انسان ساری مدل ها و شاخص های زیست اقلیمی بیکر، ترجونگ و سوزباد با استفاده از داده های آماری ایستگاه سینوپتیک شهر تبریز طی سال های 2010-1982 ارزیابی شود. بنابراین با توجه به ویژگی های اقلیمی منطقه مورد مطالعه، اعمال روش های مذکور می تواند راهنمای مناسبی در بهره برداری از شرایط محیطی باشد، نتایج حاصل از این مقاله نشان می دهد که منطقه در طول سال از نظر بیوکلیمایی، از شرایط سرد، خنک، مطبوع و بسیار خنک برخوردار است. این مدل ها و شاخص ها، از نظر آسایش، یا عدم آسایش انسان می تواند پیاه و اساس برنامه ریزی های گردشگری در این شهر شود.

کلیدواژه ها:

زیست اقلیمی ، آسایش انسان ، شاخص اقلیمی ، تبریز