بررسی تاثیر محدودیت غذایی در سنین اولیه و رشد جبرانی متعاقب آن و جنسیت بر صفات لاشه جوجه ھای گوشتی

به منظور مقایسه تاثیر دو روش متفاوت محرومیت غذایی در سنین اولیه ورشد جبرانی متعاقب آن بر روی راندمان و درصد قطعات لاشه جوجه هایگوشتی، آزمایشی با 066 قطعه جوجه یک روزه آربورآکرز در قالب 3 تیماربا 4 تکرار و 06 جوجه در هرتکرار به انجام رسید. تیمارهای آزمایشیشامل محرومیت یک روز در میان از سن 8 تا 18 روزگی، محرومیت غذایی 26درصدی از سن 22 تا 30 روزگی بود که با یک گروه شاهد بدون محرومیتمقایسه شد. در سن 42 روزگی از هر تکرار یک قطعه خروس و یک قطعه مرغانتخاب و پس از توزین ذبح گردید. پس از پرکنی و تخلیه امعاء و احشاء،لاشه حاصل مجددا توزین و راندمان لاشه محاسبه گردید. همچنین لاشه طبقروش استاندارد، قطعه بندی و قطعات حاصل توزین گردید. درصد قطعات لاشهبرحسب وزن زنده و وزن لاشه محاسبه گردید. براساس نتایج بدست آمده درارتباط با راندمان لاشه و درصد قطعات آن می توان چنین استنباط کرد کهدر صورت تعیین جنسیت جوجه های یک روزه می توان جوجه خروس ها را بابرنامه 26 % محدودیت غذایی و جوجه مرغها را نیز با تغذیه آزاد پرورشداد. جهت کاهش درصد چربی حفره بطنی استفاده از سیستم محدودیت غذایییک روز در میان در جوجه مرغ ها مفید خواهد بود زیرا شدیدا باعث کاهشچربی حفره بطنی می شود. می توان با استفاده از روش 26 % محدودیت ، درصدران به وزن زنده و لاشه را در جوجه خروس ها افزایش داد. درصد سینه درجوجه خروس هائی که به روش یک روز در میان تغذیه شده اند، از همه بیشتراست. بنابراین اگر درصد سینه بالاتر مد نظر باشد روش تغذیه یک روز درمیان توصیه می گردد.به طور کلی نتایج این پژوهش نشان میدهد که محدودیت غذایی می تواندراندمان لاشه، درصد چربی حفره بطنی، درصد ران و درصد سینه جوجه هایگوشتی را تحت تاثیر قرار دهد ولی براساس استراتژی مدیریتی می توانروشهای متفاوت محدودیت غذایی را بکار بست.

کلیدواژه ها:

محدودیت غذایی ، رشد جبرانی ، جوجه های گوشتی ، جنسیت ، صفات لاشه