بررسی کارایی مدل های تجربی برآورد دبی های سیلابی در حوزه های آبخیز استان گلستان

جهت انجام این تحقیق در ابتدا 5 ایستگاه هیدرومتری گرمابدشت، تقی آباد، زرینگل، نهارخوران و سرمو انتخاب شد.سپس دبی های حداکثر لحظه ای ایستگاه های منتخب در یک دوره آماری 38 ساله تهیه و همگنی دادها بررسی شد. بااستفاده از روش توزیع های فراوانی و روش مجموع مربعات باقیمانده (RSS) مقادیر دبی های حداکثر لحظه ای برای ایستگاه های هیدرومتری منتخب در دوره بازگشت های 2 تا 200 سال به عنوان مقادیر مشاهداتی محاسبه شد. سپس بااستفاده از روش های تجربی فولر، کریگر و دیکن اقدام به برآورد دبی های حداکثر سیلابی با دوره بازگشت های مختلفبرای ایستگاه هیدرومتری گرمابدشت شد. تفاوت میان مقادیر برآورد شده دبی های سیلابی با مقادیر مشاهداتی آن ازروش مجذور میانگین مربعات خطا (RMSE) مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد روش تجربی دیکن با مقدار 17/917 خطا دارای کمترین مقدار خطا بوده و به عنوان مناسب ترین روش تجربی معرفی شد. روش تجربی فولر با مقدارخطا 18/659 دارای شرایطی تقریبا مشابه با روش دیکن بوده اما روش کریگر با داشتن بالاترین مقدار خطا جهت برآورد مقادیر دبی های سیلابی در حوزه آبخیز گرمابدشت پیشنهاد نمی شود.

کلیدواژه ها:

سیلاب ، دبی حداکثر لحظه ای ، مدل های تجربی ، اسمادا ، حوزه آبخیز