علف کش های شبه اکسینی، با تاکید بر تئوری و مدریت پدیده مقاومت علف های هرز

هرچند مدیریت شیمیایی علف های هرز مشکلات متعددی از قبیل مسائل زیست محیطی و ظهور پدیده مقاومت علف های هرز را درپی دارد؛ اما با توجه به افزایش تقاضا برای منابع غذایی به سبب افزایش چشم گیر جمعیت در جهان، هنوز هم شیوه مدیریتی مذکور برای مهار علف های هرز مهمترین روش محسوب می شود. در این میان علف کش های شبه اکسینی اولین علف کش های آلی هستند که با کنترل انتخابی علف های هرز پهن برگ مزارع غلات، به عنوان یکی از مهمترین گروه های علف کشی تلقی می شوند. به طوری که این گروه از علف کش ها با تیمار سطحی حدود 366 میلیون هکتار در جهان، جایگاه سوم به لحاظ میزان کاربرد علف کش ها را به خود اختصاص دادند. هرچند که ایجاد مقاومت به این علف کش ها نسبت به سایر گروه های علف کشی نیازمند مدت زمان بیشتری است و احتمالا همین امر سبب مطالعات نسبتا محدود در این خصوص شده است؛ اما روند صعودی ایجاد مقاومت به این گروه از علف کش ها به ویژه در سال های اخیر می تواند نگرانی های ایجاد مقاومت را در این زمینه بیشتر کند. اگرچه مدت زمان طولانی از توسعه و کاربرد این علف کش ها سپری شده است؛ اما گزارش مقاومت به این گروه از علف کش ها در بی تی راخ در سال 2016 در ایران می تواند آغازگر مطالعات جدی تر و اعمال مدیریت صحیح در زمینه کنترل علف های هرزی باشد که با این گروه از علف کش ها مهار می شوند. بنابراین با توجه به حجم وسیع کاربرد علف کش های شبه اکسینی و گزارش های متعدد در سال های اخیر از مقاومت به این گروه از علف کش ها و همچنین عدم اطلاعات کافی در این زمینه به ویژه در ایران، ارائه مقاله حاضر جهت معرفی، آگاهی بخشی و ذکر مسائل مرتبط برای مطالعات آتی ضروری است.

کلیدواژه ها:

بی تی راخ ، توفوردی ، علف کش هورمونی ، مدیریت