نقش آلودگی محیط زیست بر توسعه انسانی (مطالعه موردی: شهر تهران)

هدف از مطالعه حاضر، شناخت نقش آلودگی محیط زیست بر توسعه انسانی است. محیط زیست و توسعه رابطه ای دوسویه دارند.یکی از آثار توسعه در سده اخیر فشار بیش از حد برمنابع طبیعی و تخریب محیط زیست بوده است . تخریب محیط زیست می تواندبر توسعه بویژه توسعه انسانی اثر گذار باشد. جهت تاثیر آلودگی محیط زیست بر توسعه انسانی؛ مطالعه حاضر بصورت کیفی ومروری بردیگر پژوهش ها و اسناد صورت پذیرفت. یافته های مطالعه نشان داد ؛ نقش آلودگی محیط زیست در شهری چون تهرانآنقدر مهم است که می تواند بر شاخص های توسعه ای اثرگذار باشد در واقع حفظ استانداردهای زیست محیطی و تلاش جهتکاستن از مضرات زیست محیطی یکی از ارکان توسعه بیان شده است. یعنی بدون داشتن محیط سالم امکان توسعه انسانی بهمفهوم واقعی آن وجود نخواهد داشت. بر این اساس برای اصلاح و ارتقاء شاخص توسعه انسانی با لحاظ کردن عامل محیط زیستزمینه افزایش درآمد و به تبع آن افزایش زیر ساخت های آموزشی سطح شاخص توسعه انسانی را افزایش داد اما آلودگی زیستمحیطی نشات گرفته از رشد اقتصادی ،علاوه بر اینکه اثرات منفی بر فرآیند توسعه یافتگی تهران بر جا می گذارد،می تواند سایرجنبه های کمی و کیفی زندگی شهروندان را تحت شعاع قرار دهد و به شدت بر امید به زندگی که معیاری در اندازه گیری وضعیتسلامت جامعه و یکی از اجزا مهم شاخص توسعه انسانی می باشد اثر گذارد.

کلیدواژه ها:

محیط زیست ، آلودگی محیط زیست ، توسعه ، توسعه انسانی