نقش آموزه های ادیان و مذاهب در حفاظت از محیط زیست

وضعیت کنونی جهانی نشان می دهد که ریشه تمام بحران های زیست محیطی، ناشی از فعالیت های بشر می باشد. هر انسان خط مشی فکری دارد که بر اساس آن رفتارهایی را از خود بروز می دهد و یا محدودیت هایی را برای خود ایجاد می کند. می توان اینگونه نتیجه گرفت که با یادآوری و گوشزد کردن نکات اثرگذار در آیین های مختلف افراد را در جهت رفتار بهینه زیست محیطی سوق داد. در بررسی ادیان به دنبال آن هستیم تا با پیدا کردن ارتباط معنادار بین سنت های دینی و دستوران زیست محیطی راهکاری مناسب برای حفاظت از محیط زیست پیدا کرد. برخی از دانشمندان و محققین معتقدند که چون ادیان ابراهیمی انسان را والاتر از سایر موجودات معرفی کرده، لذا مجوز هر گونه بهره برداری را از محیط زیست به انسان داده است و آثار امروزی نتیجه تحلیل آن دیدگاه است. در این پژوهش با بررسی کتابخانه ای آیین های زرتشت، مسیح، اسلام، یهود، آیین های شرقی، هندو، الحادی، باستانی و روش های سنتی که در تمام آنها ریشه هایی از توجه به محیط زیست و تاکید بر حفظ آن دیده می شود اما به علت برداشت های نابه جا مشکلات امروزه زیست محیطی دیده می شود، لذا پیشنهاد می شود تا به جای درگیری و تلاش برای نشان دادن برتری میان هریک از آیین ها به دنبال وجه اشتراک و یکسان سازی در خصوص اهمیت حفظ محیط زیست باشیم و با ایجاد وحدت و یکپارچگی توجه تمام افکار را به سمت این موضوع سوق دهیم که حفاظت از محیط زیست نه تنها وظیفه انسانی و اخلاقی است، بلکه وظیفه دینی و آیینی تمام انسانهاست. برداشت های بی رویه از منابع طبیعی و عدم بهره وری مناسب از آنها موجب شده تا نیاز به یکپارچگی عمومی جعت حفظ آن بیش از پیش اهمیت پیدا کند.

کلیدواژه ها:

الهیات محیط زیست ، اخلاق زیست محیطی ، دیدگاه الحادی ، پیشنهادات جوامع علمی