ارزیابی توان اقتصاد گردشگری در نواحی روستایی بر پایه مدل سازی (مطالعه موردی: روستای میکال، استان گیلان)

توسعه روستایی از موضوعات اساسی در برنامه ریزی روستایی به شمار می رود و گردشگری یکی از عواملی است که نقشاساسی در توسعه روستایی ایفا می کند. سنجش توان یک روستا از منظر اقتصاد گردشگری، می تواند در تدوین برنامه ریزیبازاریابی و عرضه یک روستا در بازار گردشگری بسیار تعیین کننده باشد و برای سنجش این توان، باید شاخص ها و معیارهایمرتبط با این حوزه در قالب یک مدل مدون و سازمان یافته، تدوین و ارزیابی شود. روستای میکال یکی از روستاهای شهرستانسیاهکل در استان گیلان است که با داشتن جاذبه های طبیعی و اقامتگاه های بوم گردی، مقصد گردشگران و بوم گردان زیادیاست. به منظور برنامه ریزی و چشم انداز صحیح از توان های اقتصاد گردشگری این روستا، در این پژوهش از مدل ارزیابی اقتصادگردشگری روستایی RETA جهت ارزیابی این توان اقتصادی استفاده شده است. این مدل بر پایه پنج مقوله گرشگری کشاورزی گردشگری غیرکشاورزی، بازساخت اقتصادی، پایداری و مشارکت و شاخص های و گویه هیی مرتباط با آن تشکیل شده که درارتباط با هم عمل کرده و در نهایت یک روستا در ابعاد و مقوله های مختلف دربردارنده یک وزن مخصوص است که نشانگر وصعیتاقتصاد گردشگری آن روستا است. برای این منظور از طریق داده های کتابخانه ای و مطالعات میدانی، مصاحبه با کارآفرینان ومردم و گردشگران و ارزیابی میدانی، وضعیت روستا از نظر شاخص های مدل فوق، ارزیابی شده و در نهایت توان اقتصاد گردشگریروستایی روستای میکال مورد سنجش و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان می دهد که علیرغم توسعه گردشگری در میکال، اثرات آندر جهت پایداری و مشارکت جامعه روستایی، در سطح نسبی بوده و در توزیع ثروت و مشارکت جامعه بومی نقش نسبی و متوسطداشته است و تاثیرات آن در مجموع به صورت متعادل بوده است.

کلیدواژه ها:

مدل اقتصاد گردشگری روستایی ، گردشگری روستایی ، روستای میکال