بررسی پتانسیل اصلاح نژاد شتر های تک کوهانه در ایران بر مبنای مدل ارزیابی ژنومی تک مرحله ای

به منظور توسعه پرورش شتر جهت تولید پروتئین از منابع اقلیم بیابانی توجه به بهبود ژنتیکی، از اهمیت ویژه ایبرخوردار است. دشواری رکوردگیری، صدمات و جراحات ناشی از آن، اصلاح نژاد مبتنی بر فنوتیپ و روشهای سنتی راسخت و ضرورت انتخاب ژنومی را دو چندان می کند. لذا توسعه انتخاب ژنومی در اصلاح نژاد شتر می تواند به عنوان یکاستراتژی جدید در نظر گرفته شود. هدف از این تحقیق، بررسی امکان بکارگیری انتخاب ژنومی در شترهای تک کوهانهایران با استفاده از داده های ایستگاه تحقیقات بافق یزد و گله های مردمی می باشد. در این برنامه تولید گوشت بهعنوان هدف اصلاحی در نظر گرفته شد. وزن تولد و از شیرگیری به عنوان معیار انتخاب تعیین گردید. 125 حاشی نر بامدل انتخاب نر بر اساس وزن تولد و از شیرگیری، ارزیابی شدند و 20 درصد از آنها به عنوان مولد نسل آینده انتخابگردیدند. از نرم افزار selAction برای پیش بینی پاسخ به انتخاب استفاده شد. به منظور کسب صحت انتخاب لازم،اندازه جمعیت مرجع برای این برنامه 1162 نفر شتر برآورد گردید. با توجه به عدم وجود جمعیت مرجع، روش GBLUPتک مرحله ایی برای پیش بینی ارزش های اصلاحی حاشی های نر تعیین گردید. در این برنامه، 10 / 13 درصد پاسخ بهانتخاب بر اساس صفات وزن تولد و از شیرگیری پیش بینی شد. با انتخاب ژنومی تک مرحله ای، صفت وزن تولد وازشیرگیری برای شترهای مولد نر به ترتیب 34 / 1 و 72 / 5 کیلوگرم به ازای یک نسل انتخاب بهبود خواهد یافت.

کلیدواژه ها:

شتر تک کوهانه ، انتخاب ژنومی ، وزن تولد ، وزن ازشیرگیری