مقایسه pH ، اسیدزایی و درصد ناپدید شدن ماده خشک شکمبه گوسفند پس از استفاده از پریمکس بافری و کربنات کلسیم در شرایط in vitro

در این پژوهش تاثیرات پریمکس بافری حاوی ترکیبات فیتوزنیک و کربنات کلسیم بر ظرفیت بافری و درصد ناپدید شدن ماده خشک جیره مقایسه شده است. برای ارزیابی برون تنی بافرها، در سیستم کشت ثابت با استفاده از نمونه مایع شکمبه ای، جیره هایی با نسبت علوفه با کنسانتره ی 70:30، 60:40 و 50:50 به صورت خشک و آسیاب شده به همراه ترکیبات بافری، به مدت 24 ساعت در دمای 37/5 درجه سانتی گراد گرمخانه گذاری شد. در ادامه تاثیر هریک از تیمارهای پریمیکس بافری با غلظت 10، 15 و 20 و کربنات کلسیم با غلظت 10 و 20 میلی گرم در گرم ماده خشک بر روند تغییرات pH در محیط کشت، مقدار اسید زایی و ناپدید شدن ماده خشک در تیمارهای مختلف مورد ارزیابی قرار گرفت. بر اساس نتایج بدست آمده تیمار 20 گرم پریمکس درهر کیلوگرم جیره با نسبت 40 به 60 و 50 به 50 بالاترین pH را در مقایسه با سایر تیمارها داشت (P> 0/05). درصد ناپدید شدن ماده خشک در تیمارهای 15 و 20 گرم پریمکس بافری در هر کیلوگرم جیره با نسبت 30:70 کنسانتره به علوفه بیشترین بود (p> 0/05). نتایج نشان داد که میزان بار اسیدی جیره های آزمایشی با افزایش مواد متراکم جیره، افزایش یافت، اما این افزایش در صورت استفاده از پریمکس بافری حاوی ترکیبات فیتوزنیک در مقادیر 1/5 و 2 درصد و با نسبت های متفاوت از کنسانتره به علوفه در این آزمایش کمتر شدند. در نهایت نتایج نشان داد که پریمیکس بافری به خوبی قادر به حفظ pH مایع شکمبه بوده و برخلاف کربنات کلسیم سبب افزایش ناپدید شدن ماده خشک شد.

کلیدواژه ها:

ظریفیت بافری ، پریمیکس بافری ، pH ، گوسفند ، فیتوژن