ضرورت توجه به کشاورزی پایدار در راستای تامین امنیت غذایی آینده

امروزه کشاورزی علاوه بر تامین نیازهای معیشتی مردم زمینه ای مناسب جهت تامین و تولید کالاهای صادراتی بهمنظور تامین ارز و ساماندهی امور اقتصادی است و به عنوان بخشی تجاری در اقتصاد جهانی عمل می کند. عدم بهکارگیری فناوری های مناسب در کنار داشتن اهداف برای رفع نیازهای کوتاه مدت توسط کشاورزان فقیر به کشاورزیناپایدار می انجامد. کشاورزی زمانی پایدار است که علاوه بر توجه به بهره وری و سودبخشی اقتصادی به بهبود مدیریتمنابع طبیعی مانند عدم آلودگی و فرسایش زمین، آب و هوا و ارزش قائل شدن به جوامع کشاورزی و روستایی به منظورتشویق جوامع موجود جهت توجه به فعالیت های کشاورزی خود به عنوان بخشی از روش مورد توافق و سودبخش زندگیتوجه نماید فلسفه ی کشاورزی پایدار واکنش به نگرانی هایی است که در ارتباط با پیامدهای منفی کشاورزی رایج نظیرتخلیه ی منابع تجدیدناپذیر، زوال خاک و سلامت محیط زیست، اثرات مواد شیمیایی در کشاورزی، فقدان عدالتاجتماعی، نادیده گرفتن جنبه های اخلاقی به ویژه اخلاق زیستی، زوال ساختارهای اجتماعی و فرهنگی، عدم امنیتغذایی جهانی و کاهش خوداتکایی سامانه های کشاورزی می باشد. کشاورزی پایدار راه هایی را برای حفاظت از منابعمحدود شامل خاک سطحی، آب و انرژی فسیلی جستجو می کند. از کشاورزی پایدار می توان برای نیل به مسیر نوینجهت تولید محصولات با کیفیت استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

کشاورزی ، توسعه ، پایداری ، منابع ، عملکرد