کاوشی بر مفهوم ایزومورفیسم در ژئومورفولوژی

ایزومورفیسم یکی از مفاهیمی است که در بسیاری از علوم و در علم جغرافیا و به تبع آن در ژئومورفولوژی مطرح می شود. ایزومورفیسم یا هم شکلی در رابطه با مباحث جغرافیایی و بطور ویژه ژئومورفولوژی توصیف کننده حالتی است که در آن دو یا چند پدیده ساختارها و فرم های مشابهی را توسعه می دهند. باتوجه به موضوع مورد مطالعه، در تحقیق حاضر سعی بر آن شده است تا به ارزیابی جایگاه ایزومورفیسم در ژئومورفولوژی و همچنین کاستی های این روش در مطالعه اشکال ناهمواری ها پرداخته شود. برای این منظور در تحقیق حاضر با استفاده از اشکال ژئومورفیک نظیر تپه های ماسه ای، ریپل مارکها، دریاچه، مخروطه افکنه، کواستا و دشت، مفهوم ایزومورفیسم مورد ارزیابی قرار گرفته است. نتایج مطالعات بیانگر این است که در محیط اشکال مختلفی وجود دارد که هم ریخت هستند ولی ماهیت متفاوتی دارند. لندفرمهای مختلف ژئومورفولوژی ممکن است از نظر ظاهری هم ریخت باشند ولی از نظر ژنز با هم متفاوت بوده و در یک تقسیم بندی جامع و کامل در دوسته جدا از هم قرار میگیرند. بر این اساس میتوان گفت که مفاهیم مختلف در ژئومورفولوژی تداعی کننده بخشی از ماهیت این علم هستند و ایزومورفیسم یا هم ریختی نیز به عنوان یکی از این مفاهیم تداعی کننده اشکال هم ریخت با منشا و ژنز متفاوت در ژئومورفولوژی است.

کلیدواژه ها:

ایزومورفیسم ، همریختی ، ژئومورفولوژی