ارزیابی زیستگاه پاییزه آهوی ایرانی به روش ENFA در پارک ملی سالوک

به منظور مدلسازی مطلوبیت زیستگاه گونه آهوی ایرانی ) Gazella subgutturosa subgutturosa ( ، از روش تحلیل عاملی آشیان بوم شناختی 1 و نرم افزار بایومپر 2 بهره گیری شد.. فراوانی منابع آبی )آبشخورها و چشمه ها( در این فصل در مطلوبیت زیستگاه آهو تاثیر گذار هستند. زیستگاه های مطلوب آهو در نزدیکی آبراهه ها قرار دارد، اما مناطقی که دارای تراکم زیاد آبراهه باشند از مطلوبیت کمتری برخوردارهستند. و مناطقی که فراوانی منابع آبی در شعاع 3 کیلومترباشد دارای مطلوبیت بیشتر می باشند . گونه به مناطق با شیب های کمتر متمایل تر است . نتایج حاصل از تفسیر نقشه مطلوبیت زیستگاه مشخص می سازد که مهم ترین عامل در تعیین مطلوبیت زیستگاه آهوی ایرانی در منطقه مطالعاتی در فصل پاییز، ارتفاع و در درجات بعد انحراف معیار شیب، شیب و نزدیکی به منابع آبی می باشد . همچنین نتایج )شاخص کنارگی: 804 / 0 ،شاخص ویژه گرایی: 061 / 6(نشان داد که گونه تمایل به زندگی در محدوده باریکی از شرایط محیط زیست خود را دارد و نسبت به تغییر شرایط بهینه خود در این زیستگاه بسیار حساس است و تمایل به زندگی در محدوده باریکی از شرایط محیط زیست خود را دارد. مقدار بدست آمده از این آنالیزها نشان دهنده تمایل آهو به زیستگاه های خاص نسبت به شرایط میانگین زیستگاه در فصل پاییز است.

کلیدواژه ها:

مطلوبیت زیستگاه ، تحلیل عاملی آشیان بوم شناختی ، بایومپر ، کنارگی ، ویژه گرایی