بررسی مدل های برنامه ریزی استراتژیک انرژی در سطح کلان ملی

دراین مقاله، سیر تکاملی مدل های برنامه ریزی استراتژیک ملی انرژی بررسی می شود. پس از مرور مطالعاتی که تاکنون در زمینه مدل سازی انرژی در سطح جهان انجام گرفته، به بررسی تاریخچه استفاده از روش مدل سازی سیستم های دینامیکی در برنام ریزی استراتژیک انرژی پرداخته می شود. با توجه به پیچیدگی ها و کثرت بازخوردهای موجود میان بخش انرژی و بخش های دیگر یک سیستم اقتصادی- اجتماعی ، روش مدل سازی سیستم های دینامیکی، در میان روش های موجود، مناسب ترین روش مدل سازی برای برنامه ریزی و تحلیل سیاست انرژی در سطح کلان است. تنها مدل سیستم های داینامیکی که به منظور بررسی مسائل اقتصادی ایران ساخته شده، مدل مشایخی است. این مدل با این که مزایای بسیاری دارد؛ اما، به خاطر ضعف های اساسی در بخش انرژی ، به منظور برنامه ریزی استراتژیک و تحلیل سیاست های انرژی مناسب نیست. تا به امروز، یک مدل انرژی استراتژیک که بتواند راه گشای برنامه ریزی و تحلیل سیاست در بخش انرژی کشور باشد، ایجاد نشده است. هدف این مقاله، برداشتن اولین گام در این مسیر ناهموار است. این مقاله نتیجه می گیرد که با استفاده از مدل مشایخی به عنوان یک مدل پایه، و برطرف کردن ضعف های آن، و همچنین با استفاده از تجربیاتی که از مدل سازی های انرژی انجام شده در جهان به دست آمده، می توان در جهت ساختن مدل برنامه ریزی انرژی ملی ایران اقدام نمود.

کلیدواژه ها:

مدل ، برنامه ریزی انرژی ، سیستم های دینامیکی ، مشایخی ، تحلیل سیاست