بررسی معماری بومی شهر بابل در دوره قاجار و پهلوی با نگرش اقلیمی (نمونه موردی: خانه رمضانی و خانه طهماسب)

احتیاج به خانه یکی از مهمترین دغدغه های انسان می باشد. با توجه به تاثیرپذیری ساختمان از نیازها توانایی ها و امکانات و محدودیت ها در هر دوره ی زمانی و شرایط مختص به آن دوره، به گونه ای متفاوت از لحاظ فرم و فضا بندی نمود یافته است. هدف از انجام این تحقیق، شناخت و معرفی برخی از ویژگی های معماری بومی و اقلیمی خانه های بابل می باشد. سوال این تحقیق این است که چگونه معماری بومی بابل در تطبیق با اقلیم و فرهنگ و تاریخ این منطقه شکل گرفته است. چهارچوب نظری این تحقیق این است که چگونه معماری بومی بابل در تطبیق با اقلیم و فرهنگ و تاریخ این منطقه شکل گرفته است. چهار چوب نظری این تحقیق بر این اساس استوار است که فضاهای معماری در گذشته به صورت قابل ملاحظه ای تحت تاثیر محیط قرار داشته است. نتایج تحقیق حاکی از آن است که معماری بومی استان مازندران به طور مشخص معماری فضاهای مسکونی به شکل برون گرا بوده است. در این مقاله سعی می شود تا ویژگی دو نمونه از نقشه خانه های دوره قاجار و پهلوی و معاصر بررسی شود تا متوجه ارتباط بین معماری گذشتگان و بناهای امروزی و اصول بکار برده شده در نقشه و عملکرد معماری شویم.

کلیدواژه ها:

خانه های تاریخی ، اقلیم ، الگوی فضایی ، معماری قاجار ، معماری پهلوی