طبقه بندی عناصر کم مقدار در تغذیه

سابقه و هدف: عناصر کم مقدار از املاح مورد نیاز در رژیم غذایی محسوب می شوند و برای رشد، حفظ و بازیافت سلامت در موجودات زنده در مقادیر کم ضروری هستند. با توجه به شاخص های تغذیه ، 19 عنصر کم مقدار شناسایی و به صورت زیر طبقه بندی شده اند (سازمان جهانی بهداشت ): عناصر کم مقدار ضروری مانند مس و غیره ؛ عناصر کم مقدار محتمل ضروری مانند منگنز و غیره؛ و عناصر کم مقدار سمی مانند سرب و غیره مواد و روش ها: از پایگاه های و ttp://www.britannica.com/EBchecked/topic/601406/trace-element http://www.tree.com/health/supplements-trace-elements.aspx در نوشتن این مقاله مروری استفاده شده است. نتایج: عناصر کم مقدار ضروری در مقادیر μ 50 تا mg 18 در روز برای افراد لازم بوده و به عنوان کاتالیزور واکنش های شیمیایی و یا بخشی از مولکول های بزرگ در بدن فعال هستند. 6 عنصر کم مقدار ضروری شامل کروم، مس، روی، مولیبدن، سلنیوم و ید است. اطلاعات محدود در مورد عناصر کم مقدار محتمل ضروری در اختیار می باشد. احتمالا این عناصر عملکرد مفیدی در فعالیت های بیولوژی بدن نداشته و شامل منگنز، سیلیکون، نیکل، بور و وانادیم می باشند. عناصر کم مقدار سمی ممکن است نقش اساسی در بدن ایفا کنند، در حالی که در مقادیر زیاد برای سلامت زیانآور بوده و شامل سرب، فلویور، کادمیوم، لیتیوم، آلومینیوم، آرسنیک، قلع و جیوه می باشند.نتیجه گیری: اهمیت بعضی از عناصر کم مقدار، به صورت واحد و یا ترکیب در سلا مت موجودات زنده شناخته شده است. با وجودی که عناصر گروه یک برای حفظ سلامت موجودات ضروری می باشند، بیشتر این عناصر سمی (گروه سوم ) هستند. ضرورت بررسی بیشتر و نقش این عناصر در سلامت و کنترل بیماری ها لازم می باشد

کلیدواژه ها:

عناصر کم مقدار ، مسومیت فلزات سنگین ، موجود زنده ، بازدارنده رشد