زمان بندی چراغ راهنما با استفاده از شبکه های عصبی، منطق فازی و نظریه صف

چگونگی تنظیم و کنترل چراغ راهنما، نقش مهمی در کارایی تقاطع و بازدهی شبکه راههای شهری دارد. در این مقاله روشی بر پایه مدل سازی ترافیک چهاراه با استفاده از نظریه صف، برای برنامه ریزی چراغ راهنما ارائه شده است. پس از مدل سازی ، با بکارگیری شبکه عصبی – فازی ANFIS ، شبکه عصلی خود سامانده و شبکه عصبی هاپفیلد، در سه مرحله جداگانه، پیش بینی ترافیک، تخ.مین طول مناسب چرخه چراغ راهنما و تقسیم بهینه برای فازهای مختلف چراغ راهنما انجام گرفته است. اعمال روش ارائه شده، روی داده های یک چهاراه نشان می دهد که با توجه به معیارهای بهینه سازی تعریف شده، این روش به یک مقدار نهایی بهینه همگرایی می شود.

کلیدواژه ها:

شبکه عصبی ، بهینه سازی ، پیش بینی ، زمان بندی ، چراغ راهنما