راهبردهای استفاده از یادگیر الکترونیکی در دانشگاه ها بر اساس تجارب تحقیقاتی

این مقاله به بررسی موضوعاتی همچون ابعاد زیر ساختاری یادگیری الکترونیکی، ملاحظات آموزشی در این زمینه، و بالاخره ضرورت تلفیق تکنولوژی مدرن در امر آموزش عالی بمنظور افزایش میزان یادگیری دانشجویان می پردازد. این تلفیق تکنولوژیک در عین حالیکه فرایند یادگیری را افزایش می دهد، لیکن الزاما به معنی نفی نقش مدرس نیست. مزایای زیادی در یادگیری الکترونیک برای هر دوی مدرسین و دانشجویان نهفته است.دانشگاه ها بایستی دارای انعطاف پذیری و کیفیت بالایی باشند تا بتوانند پاسخگوی نیازهای بسیار متنوع دانشجویان عصر کنونی باشند. انجام این مهم فقط با ارائه رشته هایی میسر است که متناسب با نیازهای جامعه اطلاعاتی امروز باشد. مدرسین نیز به نوبه خود بایستی بطور بنیادین در دیدگاه های آموزشی خود تغییراتی را اعمال نمایند تا بتوانند پاسخگوی تغییرات پدیدآمده در روشهای یادگیری دانشجویان خود باشند. مسلما اعمال این دیدگاه ، حجم کاری بسیار بالایی را می طلبد که این امر نیز جز با وجود یک مدیریت موثر و منسجم امکان پذیر نمی باشد. یادگیری الکترونیک خود تهدیدی جدی برای دانشگاه ها نیز بشمار می رود، چرا که بر اساس تحقیقات انجام شده پیش بینی می شود دانشگاه هایی که بخواهند سیستم سنتی خود را کاملا حفظ کنند مسلما دچار چالش های جدی در تنازع بقا خواهند شد. پر واضح است که دانشگاه ها در هنگام رقابت با دانشگاه های مجازی و دانشگاه هایی که با سرمایه کلان شرکت های تجاری شکل گرفته اند نمی توانند به شیوه سنتی به رقابت بپردازند لیکن جهت اعمال این تغییرات در دانشگاه ها، بایستی ابتدا ابعاد ان را شناخت و بدرستی مورد تحلیل قرار داد. گرچه مزایای یادگیری الکترونیکی، حرکت به سمت ان و استفاده از ان را کاملا توجیه می کند لیکن استفاده از سیستم یادگیری الکترونیک مستلزم صرف وقت فراوان است. در این بازار شدید رقابتی، اعمال صحیح ان در بار اول متضمن موفقیت ان در دفعات بعد و آینده است. تقریبا اکثر دانشگاه های ملل پیشرفته از این تکنولوژی برای نیل به اهداف یادگیری الکترونیک استفاده می کنند. در بسیاری از موارد، استفاده از یادگیری الکترونیک هزینه بر بوده و صرفا بر اساس تحمیل مدیریت دانشگاه بکار گرفته می شود. در نتیجه محتوای الکترونیک تهیه شده و در بسیاری از موارد، از مشارکت فعال دانشجو غفلت می شود. نتیجه ان برای بسیاری از دانشجویان چیزی جز خواندن متون تایپی روی صفحه مانیتور نیست. وقتی مدیریت دانشگاه اعضای هیئت علمی را به سمت یادگیری الکترونیکی اجبار می کند، و اصلا توجه شایسته و در خور به خود تولید محتوی الکترونیک نمی شود، نتیجه مورد انتظار به هیچ وجه محقق نمی شود. در این مقاله سعی می شود راهکارهایی برای موفقیت یادگیری الکترونیک در مراکز آموزش عالی نیز ارایه شود.

کلیدواژه ها:

آموزش عالی ، یادگیری الکترونیک ، محیط رقابتی ، تغییر ، مجازی ، تغییر سازمانی ، زیر ساختار ، کنترل کیفی ، روش های مختلف تعلیم و تعلم