زیبایی شناسی عرشه و سرستون پل های راه (مطالعه موردی استان بوشهر)

رویکرد اغلب مهندسان پل به طراحی سازه ای مستقل از محیط پیرامون می باشد. سازه ای با عملکرد فنی بالا بدون لحاظ نمودن ملاحظات زیست محیطی و زیبایی شناسی که در نهایت به ایجاد ابنیه هایی زمخت، ناهمگون با طبیعت و بدون چشم انداز زیبا منجر می شود. از آنجایی که پل ها نمایشگر نبوغ مهندسی و تاریخچه ی ساخت و ساز در یک کشور هستند، در صورت تسلط طراحان بر معیارهای زیبایی شناسی، میتوان راه ها را علاوه بر هدف های اقتصادی، اجتماعی به جاذبه های گردشگری نیز تبدیل نمود و با ایجاد مناظری چشم نواز، چشم اندازی دل انگیز را برای کاربران به وجود آورد. بنابر این پرداختن به مسایل زیبایی شناسی ابنیه ی فنی راه به عنوان بخشی از چسم انداز مسیر مهم می نماید. در این پژوهش ابتدا تعریف زیبایی شناسی و معیارهای کلی آن در سایر کشورها مورد توجه قرار می گیرد سپس به دلیل گستردگی موضوع و المان و ملحقات تشکیل دهنده ی هر پل صرفا ضوابط مربوط به تناسبات کلی سازه ی پل و تناسبات سرستون و عرشه پل های بتنی ارایه می گردد و از پرداختن به سایر موارد خودداری می شود. در انتها با انتخاب تعدادی از پل های جاده ای از قبیل پل های رودخانه ای و تقاطع های غیر هم سطح معیارهای زیبایی شناسی برای سرستون ها و عرشه آنها بررسی می شود. در ادامه راهکارهایی برای پرداختن به مباحث زیبایی شناسی در طراحی ارایه می گردد.

کلیدواژه ها:

زیبایی شناسی ، راه ، پل ، عرشه ، بوشهر