متدولوژی تعیین شبکه دوچرخه در مقیاس شهر و اولویت بندی مسیرها در سطح مناطق

به طورکلی دستیابی به توسعه پایدار از طریق توسعه زیرساخت های حمل و نقل پاک نیازمند برنامه ریزی برای ایجادزیرساختهای دوچرخه است. بنابراین انتخاب روشی مناسب برای شناسایی مسیرهای جذاب دوچرخه ضروری است. این مقاله به یک رویکرد جدید برای تعیین شبکه دوچرخه برای شهرها میپردازد. در این مطالعه مدل تصمیم گیری چندمعیاره به کارگرفته شده که شامل متغیرهای اجتماعی- اقتصادی، شاخصهای کاربری زمین، مشخصات شبکه معابر، زیرساختهای حمل و نقل عمومی و تسهیلات دوچرخه است. تمام شاخصها با استفاده از ابزارهای آنالیز فضایی(نرم افزار (Arcmap وبر اساس وزن آنها مورد بررسی قرار گرفته است. مقادیر وزن هر شاخص با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی تعیین شده است. همچنین از شاخص دیویس برای تعیین سطح ایمنی و به تناسب آن تعیین درجه مسیر دوچرخه استفاده شده است. این روش برای شناسایی مسیرهای مناسب برای کاربران دوچرخه و طراحی یک شبکه دوچرخه مناسب، با توجه به شاخصهای ایمنی و جذابیت یک شبکه دوچرخه مناسب است. یکی از مهمترین اهداف این مطالعه، تحقق رویکرد توسعه مبتنی بر حمل و نقل همگانی 1 در شهر تهران است. به کمک خروجی این مطالعه شبکه دارای پتانسیل ایجاد مسیر دوچرخه در راستای استراتژی اولین و آخرین کیلومتر سفر با دوچرخه شهری (از نقاط مولد سفر به ایستگاه های عمده حمل و نقل عمومی و ادامه سفر از این ایستگاه ها به نقاط جاذب سفر) مشخص شد. طول این شبکه 550 کیلومتر در مناطق 22 گانه شهرداری تهران است که در یک برنامه 5 ساله تحت نظارت واحد توسعه حمل و نقل پاک به اجرا درخواهد آمد. در این راستا محورهای مشخص شده به مناطق شهرداری تهران جهت تهیه طرح های اجرایی ابلاغ شده است.

کلیدواژه ها:

شبکه دوچرخه ، برنامه ریزی ، تحلیل سلسله مراتبی چندمعیاره ، GIS