ارزیابی سیستم های آبیاری بارانی کلاسیک ثابت شهرستان سروستان

دقت در طراحی سیستم های آبیاری بارانی و مدیریت صحیح آنها عوامل مهمی در توسعه و بهبود این سیستمها است.هدف از این پژوهش، ارزیابی چگونگی طراحی و بهره برداری سیستم های آبیاری بارانی کلاسیک ثابت با آبپاش متحرک شهرستان سروستان در استان فارس است. برای این منظور2 آبپاش دریک سیستم آبیاری بارانی کلاسیک ثابت به طور کاملا تصادفی انتخاب شده و مورد ارزیابی قرار گرفت. در ارزیابی سیستم های آبیاری بارانی منتخب،از معیارهای ضریب یکنواختی کریستیانسن CU یکنواختی توزیع DU راندمان پتانسیل کاربرد در ربع پایین PELQ و راندمان واقعی در ربع پایین اراضی AELQ استفاده گردید. مقادیراین پارامترها برای این مزرعه به ترتیب 68/21 و53 و 56/5 و36/65 بدست آمد. بررسی ها نشان داد که سیستم دارای راندمان کاربرد پایین بود و یکنواختی توزیع آب در آن نیز کمتر از مقادیر توصیه شده می باشد. مقادیر محاسبه شده برای CU ، DU، AELQ وPELQ در سیستم، نسبت به پلات مورد آزمایش اعداد کمتری داشتند. که به دلیل اختلاف فشار در سیستم می باشد.

کلیدواژه ها:

راندمان پتانسیل ، راندمان واقعی ، یکنواختی توزیع ، راندمان کاربرد ، ارزیابی سیستم آبیاری بارانی