شناسایی منابع افزایش شوری آب رودخانه کارون

رودخانه کارون، بزرگترین رودخانه ایران، یکی مهمترین منابع تامین آب مورد نیاز بخش کشاورزی، صنعت، شرب و محیط زیست استان خوزستان محسوب میشود. یکی از مهمترین چالش های ایجاد شده در سال های اخیر پیرامون این رودخانه افزایش شوری آن است. در این تحقیق، ضمن بررسی جریان و شوری رودخانه در ده سال اخیر 1393-1383 به شناسایی مهمترین منابع افزایش شوری رودخانه پرداخته شده است. نتایج نشان داد که جریان رودخانه در سال های اخیر کاهش یافته و متوسط شوری آن به3000 میکروزیمنس بر سانتیمتر افزایش یافته است. نتایج بررسی منابع افزایش شوری رودخانه در محدوده پایین دست سد مسجد سلیمان تا محل ورودی به دریا نشان داد که شوری آب رودخانه متاثر از عوامل طبیعی و مصنوعی میباشد که در طول مسیر وارد رودخانه میشوند. نتایج بررسی ها نشان داد، دلایل افزایش شوری رودخانه علاوه بر کاهش جریان، ورود شاخه های شور و سد گتوند، زهکش های کشاورزی، پساب صنایع، فاضلاب شهری و خانگی، نفوذ آبهای شور زیرزمینی و جریان برگشتی از دریا به رودخانه میباشد. نتایج نشان داد، محدوده بند قیر تا دارخوین با طول 200 کیلومتری یکی از پرتراکم ترین بازه های بحرانی برای ورود منابع آلاینده است.

کلیدواژه ها:

رودخانه کارون ، شوری ، شاخههای شور ، سد گتوند ، زهکشهای کشاورزی ، پساب صنایع ، نفوذ آب زیرزمینی ، جریان برگشتی