راهبردهایی برای احیا و ابقای هویت ایرانی اسلامی در معماری و شهرسازی معاصر

معماری معاصر ایران در مواجهه با تجدد در عین تمایل به پویایی و تعامل با جهان و گریز از کهنه پرستی با بحران هویت و بیم از دست دادن ریشه های فرهنگی روبرو است این وضع پرسش از چگونگی پویایی و تعامل در عین حفظ هویت ایرانی اسلامی را به یکی از پرسش های اساسی معماری امروز ایران مبدل می سازد در این مقاله ملزومات پویایی در عین هویت مندی در عرصه ی معماری و شهرسازی ایرانی اسلامی به عنوان یکی از بارزترین ظهورات تمدنی ایران مورد بررسی قرار گرفته است در این راستا با نگاه به معماری ایرانی اسلامی از منظر هویت و نقش و نسبت دو اصل پایبندی به ریشه های فرهنگی و تاریخی و پویایی و تغییر در احیا و ابقای هویت در معماری مولفه هایی برای پویایی در معماری و شهرسازی با هویت ایرانی اسلامی تبیین گردیده است نشانه سازی و ترکیب تذکار بخش نشانه ها فراهم آوری امکان تفکر و استمرار حضور و ایجاد تعلق به فضا از نمونه مواردی است که در این راستا اشاره گردیده اند از آنجا که مبحث هویت موضوعی جهان شمول است و صفت و یا نسبت ایرانی اسلامی را می توان در ذیل آن تعریف نمود با شروع جستار از تبیین معیارهایی پویایی در عین هویت مندی در معماری برخی مولفه ها و معیارهای مطرح شده در بیان اول به صورت کلی مطرح شده و پس از شرح و تفسیر هویت ایرانی اسلامی در معماری بر آن منطبق می گردد

کلیدواژه ها:

احیا و ابقای هویت ، هویت ایرانی اسلامی ، معماری ، سکونت