بررسی نقش هویت و تعامل ساکنین در مجموعههای مسکونی

هویت مفهومی است که دنیای درونی یا شخصی را با فضای جمعی، اشکال فرهنگی و روابط اجتماعی ترکیب می کند .به بیان دیگر هویت را فقط می توان از طریق انکار آگاهانه ی ابهام و کنار گذاشتن تفاوت ها کسب کرد .امروزه ابعاد هویت مندی ساختارهای مسکونی در یک فضای انحصاری یا شخصی خلاصه نمی شود، بلکه در بیان تعاملات و اشتراکات ساکنان یک مجموعه ی پیوسته در نوعی همزیستی پایدار در دراز مدت بیان می شود. با توجه به تغییر نوع زندگی در گذشته و حال ،باید به دنبال راهی باشیم تا انسانها را دوباره با محیطها وفضاهای جمعی و نیز روحیهی شهرنشینی آشتی دهیم .این کار تنها با شناخت کامل ساختهای قدیم، نحوهی ارتباط و تعامل و از طرفی نوع فضای فیزیکی شناخته شده در قدیم امکان پذیر می -باشد. ایجاد مکان عمومی و تقویت حس مکان میتواند تعامل افراد مختلف جامعه با یکدیگر را به همراه داشته باشد و در نتیجه از تضادهاوبرخوردهای غیر اصولی جلوگیری کند. هدف : مقاله حاضر، به تحلیل و بررسی هویت و تعامل هرچه بهتر و بیشتر ساکنین در مجموعه های مسکونی پرداخته است. در این راستا با استفاده از شیوهی مطالعهی کتابخانه ای،میدانی وتوصیفی -تحلیلی ، به بررسی عوامل فوق پرداخته شده است و در نهایت با جمعبندی نتایج حاصل از دادهها وتحلیل آنها،اصول مناسبی به منظور بهره مندی بیشتر از این اصل مهم در مجموعه های مسکونی ارایه گردیده است.

کلیدواژه ها:

تعامل ، هویت ، مجموعه ی مسکونی ، پایداری جامعه ، حس مکان