تاثیر کود زیستی ورمی کمپوست و بیوسوپرجاذب بر عملکرد و اجزاء دانه ارقام نخود دیم

به منظور بررسی اثرات مختلف مقادیر کود آلی ورمی کمپوست و پلیمر بیوسوپرجاذب بر عملکرد و اجزای عملکرد دو رقم نخود دیم،آزمایشی به صورت فاکتوریل با سه عامل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 92-93 در دانشکده کشاورزی دانشگاه لرستان اجرا گردید.عامل اول کود ورمی کمپوست در سه سطح عدم استفاده (شاهد) ، 10 و 15 تن در هکتار،عامل دوم پلیمر بیوسوپرجاذب در سه سطح عدم استفاده (شاهد) ، 150 و 250 کیلوگرم در هکتار و عامل سوم دو رقم اصلاح شده نخود به نام های آرمان و آزاد بود.نتایج آزمایش نشان داد که در کلیه صفات با افزایش سطوح کود ورمی کمپوست بر روی ارقام مورد آزمایش عملکرد بصورت پلکانی افزایش یافت.در حالی که پلیمر بیوسوپرجاذب فقط بر صفات تعداد غلاف در بوته،تعداد غلاف تک بذری و دو بذری و نیز وزن صد دانه معنی دار شد. نتایج مقایسه میانگین اثرات متقابل سه گانه ورمی کمپوست در بیوسوپرجاذب در رقم نشان داد بیشترین عملکرد دانه مربوط به تیمار B1V3C2 و B1V3C1 (یعنی کاربرد 15 تن در هکتار ورمی کمپوست و عدم استفاده از بیوسوپرجاذب در ارقام آزاد و آرمان به ترتیب با مقدار 1658/77 و 1636/39 کیلوگرم در هکتار بود. که با توجه به عدم تفاوت معنی دار بین آنها هر یک از ارقام فوق جهت کاشت در شرایط اقلیمی منطقه تحت آزمایش قابل توصیه است.

کلیدواژه ها:

نخود ، ورمی کمپوست ، بیوسوپرجاذب ، عملکرد دانه ، اجزای عملکرد