بررسی تأثیر متیل سالیسیلات و سوربات پتاسیم بر کیفیت انگور رقم صاحبی طی انبارداری

انگور از میوه های مهم باغی در ایران و جهان می باشد و از کل تولید انگور ایران قسمتی به صورت تازه خوری و بخشی جهت تولید کشمش و آب انگور مصرف می شود و درصد بالایی از محصول جهت نگهداری به سردخانه منتقل می گردد. انگورها میوه هایی نافرازگرا با فعالیت فیزیولوژیکی پائین می باشند و در زمان پس از برداشت و در طول مدت حمل و نقل، در مقابل آلودگی های قارچی و چروکیدگی حبه ها حساس است. معمولاً ریزش حبه ها، پوسیدگی میوه، سیاه شدن درون میوه و خشک شدن قسمتی یا تمامی خوشه از عوامل اصلی کاهش کیفیت میوه در مراحل پس از برداشت انگور هستند. تحقیق حاضر با هدف به کارگیری سوربات پتاسیم (سه سطح صفر، 0/5 و یک درصد) و متیل سالیسیلات ( دو سطح 0 و24 میکرومولار) به عنوان مواد محافظ پس ازبرداشت جهت دستیابی به کاهش ضایعات پس از برداشت و انبارداری انگور رقم صاحبی، در قالب فاکتوریل بر پایه بلوک های کامل تصادفی اجرا شد. خوشه های انگور پس از برداشت از یک باغ الگویی واقع در شهرستان تاکستان (استان قزوین) جهت انجام آزمایش به آزمایشگاه منتقل شده و با متیل سالیسیلات و سوربات پتاسیم تیمار شدند. طی دوره انبارداری، هر 15 روز یکبار به تعداد سه بار از خوشه ها نمونه برداری شده و اسید قابل تیتراسیون، خواص طعم میوه، ویتامین ث، میزان pH و میزان TSS ، یادداشت برداری شدند. نتایج به دست آمده از سه مرحله نمونه برداری نشان داد که کاربرد متیل سالیسیلات و سوربات پتاسیم طی دوره انبارداری، سبب افزایش معنی دار ویتامین ث، میزان pH و میزان TSS شده اند. همچنین بهترین نتایج از صفات انبارمانی در اثر متقابل سطح 24 میکرومول متیل سالیسیلات با سطوح 0/5 و یک درصد سوربات پتاسیم به دست آمد.

کلیدواژه ها:

انبارمانی ، انگور ، سوربات پتاسیم ، متیل سالیسیلات