خوشه بندی فضایی و کاربرد آن در نقشههای جغرافیایی

ایده اصلی داده کاوی مکان محور بررسی ویژگیها و روابط بین پدیده ها با درنظر گرفتن مکان وقوع آنها می باشد داده کاوی فضایی نوعی از داده کاوی است که در آن موقعیت مکانی اشیا همراه با سایر اطلاعات غیرمکانی در فرایند داده کاوی تاثیر گذار می باشد. اصل بنیادی در داده کاوی مکان محور این است که تمامی پدیده ها و عناصر به یکدیگر مرتبط می باشند اما ارتباط پدیده ها و عناصر هرچه بهم نزدیکتر باشند بیشتر است در خوشهبندی فضایی موقعیت مکانی اشیا نقش مهمی در نتایج خروجی دارد اشیایی که از لحاظ پارامترهای توصیفی به هم شبیه هستند ولی از لحاظ مکانی از هم دور هستند نمی توانند در یک خوشه قرار بگیرند و این موجب تفاوت الگوریتمهای داده کاوی فضایی از الگوریتمهای داده کاوی متداول گشتها ست به عبارت دیگر در داده کاوی فضایی خصوصیات اشیا همسایه شی در خوشه بندی شی تاثیر گذار می باشد. این مقاله به بررسی تکنیک خوشه بندی ازتکنیکهای داده کاوی پرداخته و ملاحظات خاص جهت استفاده ازا ین تکنیک را درنقشه های جغرافیایی بررسی می نماید دو روش خوشه بندی فضایی مبتنی بر بخش بندی و مبتنی بر تراکم جهت استفاده در تحلیل های فضایی موردبررسی قرار میگیرد و کاربردهایی از این روشها در نقشه های جغرافیایی جهت تولید نقشه های موضوعی و مکان یابی بهینه تسهیلات شهری ارائه می شود.

کلیدواژه ها:

داده کاوی ، خوشه بندی فضایی ، سیستم اطلاعات جغرافیایی ، تحلیل فضایی