تاثیر عدم قطعیت و شاخص های زیست محیطی بر مسیله برنامه ریزی توسعه تولید انرژی الکتریکی در حضور منابع انرژی تجدیدپذیر در محیط تجدیدساختاریافته

رشد سالیانه مصرف انرژی الکتریکی و معیارهای قابلیت اطمینان از یک سو و زمانبر بودن طراحی، ساخت و بهره برداری واحدهای تولیدی از سوی دیگر، متولیان برق را به تعیین میزان توان تولیدی و برنامه ریزی پیشاپیش واداشته است. همچنین توجه به محدودیت های زیست محیطی و ورود انرژی های تجدیدپذیر با ماهیت تصادفی و تجدیدساختار در صنعت برق، برنامه ریزان و سرمایه گذاران را با مشکلات زیادی به خصوص دربعد اقتصادی روبه رو کرده است. بررسی تاثیر محدودیت های آلودگی زیست محیطی و عدمقطعیت های سیستم در محیط تجدیدساختاریافته برروی برنامه ریزی توسعه تولید انرژی الکتریکی محور اصلی این مقاله می باشد. در این مقاله یک روش دو مرحله ای براساس الگوریتم بهینه سازی چندهدفه سنجاقک برای برنامه ریزی توسعه تولید سیستم های قدرت ارایه شده است، که در آن هزینه های سرمایه گذاری، تعمیر و نگهداری، بهره برداری و اسقاطی واحدها و همچنین شاخص های زیست محیطی و اقتصادی در نظر گرفته شده اند. پس از بهینه سازی چندهدفه، از روش تصمیم گیری فازی برای انتخاب بهترین ذره استفاده شده است. روش پیشنهادی بر روی سیستم 24 باس IEEE در محیط تجدیدساختار یافته با وجود عدم قطعیت ها آزموده و کارایی آن نشان داده شده است.

کلیدواژه ها:

انرژی های تجدیدپذیر ، برنامه ریزی توسعه تولید ، قابلیت اطمینان ، عدم قطعیت ها ، شاخص زیست محیطی