افزایش کارآیی انرژی در یک سایت مسکونی توسط فرآیند ECPA با بهره گیری از متدولوژی DDM و ارزیابی اثرات زیست محیطی مربوطه

با توجه به اهمیت و جایگاه انرز در زندگی امروزی بشر و با در نظر گرفتن محدودیت سوخت های فسیلی و اثرات زیست محیطی؛ روش های کنترل مصرف، مدیریت سمت تقاضا (DSM)، پاسخگویی بار (DR)، برنامه ریزی یکپارچه منابع (IRP) و سایر روش های مشابه، نقش ویژه ای پیدا کردند. یکی از روش های نوین و پر کاربرد حوزه مدیریت مصرف، ارزیابی فرآیند مصرف انرژی (ECPA) است. در مقابل، یکی از چالش های جدی مصرف انرژی در کشور در بخش خانگی تجاری و عمومی می باشد که بیشترین سهم تقاضا (غالب بر نیمی از تراز انرژی) را به خود اختصاص داده است و بالطبع انتشار بیشترین آلاینده های زیست محیطی مرتبط با این بخش می باشد. از این رو، در این مطالعه با بهره گیری از متدولوژی روز درجه (DDM) در ارزیابی فرآیند مصرف انرژی یک سایت مسکونی، مقدار انرژی موردنیاز سرمایش و گرمایش محاسبه شده است. در ادامه نتایج حاصل با داده های واقعی (قبوض و یا داده های کنتور) مقایسه و تحلیل شده است. از این رو، به منظور بهبود و افزایش کارآیی انرژی، سنارویهای طرح ریزی شده است که تا حد قابل قبولی موجب کاهش و بهبود مصرف انرژی می شود. به طوری که سناریو عایق بندی و استفاده از شیشه های دوجداره، 18.32 درصد از مصرف انرژی سایت موردنظر را کاهش داده است. همچنین با طرح سناریو روشنایی، ضمن بهبو و اصلاح سطح روشنایی ساختمان، 15.87 درصد از انرژی مصرفی سایت کم شده است. طرح سناریوهای مذکور در پایین ترین لایه مصرف بخش انرژی ضمن کاهش و بهبود مصرف، تا حد قابل توجهی مانع از انتشار آلاینده های زیست محیطی و کاهش هزینه های اقتصادی اجتماعی منتجه از آن شده است. نتایج آماری مربوطه در انتهای این مطالعه مفصل مورد تحلیل و برری قرار گرفته شده است.

کلیدواژه ها:

ارزیابی فرآیند مصرف انرژی ، ECPA ، متدولوژی روز درجه ، DDM ، افزایش کارآیی انرژی ، سایت مسکونی ، آلاینده و اثرات زیست محیطی ، هزینه اقتصادی اجتماعی ، سناریوسازی ، عایق بندی ، روشنایی ، بخش خانگی تجاری